Η ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΔΙΑΚΟΓΙΑΝΝΗ ΑΚΟΜΑ ΗΧΕΙ…
gamaxixi 23/01/09
skonaki 250-01/02/09
Μπήκε η νέα χρονιά, μπήκαμε ήδη και στον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος.
Η μουσική που αντηχεί δυνατά στο αθλητικό μας «είναι», η μουσική με την οποία μεγαλώσαμε, η μουσική που σηματοδοτεί χρόνια τώρα το τέλος της βδομάδας και την αρχή μιας άλλης ήδη πλανάται στη σαλόνι… και όσο πάει και δυναμώνει.
Πώς γίνεται και δυναμώνει τον ήχο αυτή η ρημάδα τηλεόραση από μόνη της τη συγκεκριμένη αυτή στιγμή, δεν το κατάλαβε ποτέ η γυναίκα μου !
Η ένδειξη για τα γυναικόπαιδα να αποσυρθούν!
Σήμερα είναι όμως μια άλλη Κυριακή…
Η ήχος χάνεται και μαζί του οι τίτλοι της εκπομπής μαζί με τους χορηγούς. Το πλάνο ανοίγει σε ένα κατάφωτο γήπεδο ζουμάροντας στους τρεις παρουσιαστές που είναι στη σέντρα και αργά - αργά κατευθύνονται προς την εξέδρα. Τα ψηλοτάκουνα της παρουσιάστριας καρφώνονται στο αποψιλωμένο γκαζόν της σέντρας, εκεί που πρωτύτερα έγινε μάχη κέντρου, μιας και οι δυο προπονητές φόρτωσαν το κέντρο με πέντε ανασταλτικούς ο καθένας. « Δεν ήταν θέαμα αυτό. Βούλιαξε το κέντρο από τους ποδοσφαιριστάς» θα μας πουν…
Η εξέδρα δεν φιλοξενεί παιδιά ακαδημιών αλλά ούτε φιλάθλους. Είναι όμως κυριλάτη και γεμάτη κοστουμαρισμένους.
«Καλώς ορίσατε στο μοναδικό Κυριακάτικο αθλητικό talk show. Σήμερα, Κυριακή 32 Ιανουαρίου μαζί μας θα είναι δεκαέξι παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές, αντιπροσωπεύοντας και τις δεκάξι ομάδες της σούπερ λίγκας και ακόμα μαζί μας παλαίμαχοι από τις ομάδες της β΄ και γ΄ εθνικής, απ’ όλους τους ομίλους, τους οποίους και ευχαριστούμε για την παρουσία τους.»
Η φωνή του οικοδεσπότη διακόπτεται από τους ήχους ζητωκραυγών από το καλύτερο γκολ της αγωνιστικής που παίζει σε γιγαντοοθόνη και ο δεύτερος οικοδεσπότης, προσπαθώντας να αποφύγει τα σαρδάμ ακούγεται σαν να είναι στο fast forward:
« Αγαπητοί φίλοι, η εκπομπή που τόσα χρόνια σας κρατάει συντροφιά τις Κυριακές τα βράδια άλλαξε δομή και πλέον αντιπροσωπεύει όλες τις ομάδες. Μα πρώτα απ όλα και πριν υποδεχτούμε τον πρόεδρο και δούμε και την ταυτότητα της αγωνιστικής θα αρχίσουμε με τον διαγωνισμό της βδομάδας»
Η μουσική δυναμώνει και εν μέσω χειροκροτημάτων και κολακευτικών σχολίων η οικοδέσποινα παίρνει τον λόγο…
« Ας ξεκινήσουμε με τον διαγωνισμό μας. Στο κρόουλ που περνάει αυτή τη στιγμή στους δέκτες σας βλέπετε τον αριθμό που μπορείτε μέσα στα επόμενα δέκα λεπτά να μας καλέσετε και να ψηφίσετε στο ερώτημα -Ποιος φοράει την ωραιότερη γραβάτα- Τα έπαθλα είναι εκατό δορυφορικά πιάτα μαζί με τη σύνδεσή τους για να βλέπετε γκολ και στιγμιότυπα, προσφορά του συνδρομητικού μας χορηγού. Οι πρώτοι εκατό θα είναι και οι νικητές. Ευελπιστούμε μέχρι τέλους του πρωταθλήματος όλοι να έχετε αποκτήσει πιάτο για να βλέπετε γκολ και θέαμα από στιγμιότυπα και πρωταθλήματα που δεν προλαμβάνουμε να σας δείξουμε.»
Η καλύτερη και η πιο πλουμιστή γραβάτα - ο πρόεδρος - πήρε τη θέση της και η εκπομπή πήρε τα πάνω της.
Επιστροφή στο μέλλον… Ποιός μας λείπει;
«Καλώς τα παιδιά… καλώς τα τρία μηδέν…»
Όχι, δεν χρειαζόμαστε προπονητές, έχουμε τους παλαίμαχους ποδοσφαιριστές, με όνομα βαρύ και αναγνώριση μεγάλη, μόνο στην ομάδα μας…
Παλαίμαχους, που αναλύουν αλλά δεν προπονούν! Παλαίμαχους με σωματειακά και μόνον αισθήματα, εξευγενισμένους και κοστουμαρισμένους. Κάποτε κυνηγιόντουσαν μέχρι τη σέντρα, μαλώνανε σαν τα κοκόρια στη φυσούνα και μετά την πέφτανε και στα κοράκια…
Οι παλιότεροι των παρουσιαστών δεν τα έχουν ακόμα διαγράψει από τον σκληρό τους δίσκο!
Και παλαίμαχους έχουμε και πρόεδρο έχουμε, που διδάσκει, άσχετο που σήμερα δεν θα έπαιζε ποτέ πλάγιος, όπως αποκάλυψε.
Έτσι, συζήτηση στη συζήτηση, συμβουλή στη συμβουλή και σπόντα στη σπόντα για το ποιος αδικήθηκε περισσότερο, πέρασε η ώρα. Πέσανε τρεις φορές οι χορηγοί και στο κουάρτζ μου ήδη μπήκε η Δευτέρα κι εγώ εκεί περιμένοντας για το κλου της εκπομπής, την ανάλυση των αμφισβητούμενων φάσεων.
Ο πρώτος με πήρε και μεταξύ χασμουρητού και ελαφρού ροχαλητού, ακούγεται αμυδρά η ανάλυση των φάσεων με τα στατιστικά.
«Με τόση κατοχή και πίεση εντός περιοχής και βέβαια θα γινόταν πέναλτι… Ευθύνεται η κακή θέση του άρχοντα… Τι να σου κάνουν και οι πλάγιοι; Αφού το χέρι του επιτιθέμενου ήταν μπροστά από το σώμα του αμυντικού. Ήταν σε σαφή θέση οφ σάιντ…»
Όλ’ αυτά μέσα στον ύπνο μου…
Στιγμιότυπα δεν θυμάμαι να είδα, όσο για την ομάδα της γειτονιάς μου, εκεί στη βήτα εθνική αλλά και για το μπάσκετ θα τα διαβάσω αύριο πρωί στο περίπτερο, εκεί που τα οχτάστηλα είναι κρεμασμένα και με περιμένουν… έστω και οπαδικά, μα θα ‘ναι στον ξύπνιο μου!
Πώς να πάω αδιάβαστος στη δουλειά;
Άλλη φορά δεν χάνω το μάθημα… τον άλλο μήνα κοουτσάρω!
ΚΑΙ ΜΙΑ ΙΔΕΑ:
Αν θέλετε στην ακροαματικότητα να ξετινάξετε τα μηχανάκια, βγάλτε στον αέρα τα αμοντάριστα πλάνα, τότε που τα μικρόφωνα είναι κλειστά και η κάμερα καταγράφει συνομιλίες και κόντρες χωρίς υπονούμενα…
