και τα λόγια της πλώρης...
Πριν τον «τελευταίο
κάβο» τέλειωσαν οι διαπραγματεύσεις με την τρόικα, αν τέλειωσαν, όπως και αυτές
των τριών μεταξύ τους, οι πιο δύσκολες, για τις δυσβάσταχτες αποφάσεις πριν τη
ψήφιση στη Βουλή. Οι ίδιοι να πεισθούν και
να πείσουν!
Νωρίτερα, όμως,
περάσαμε μια στεναχώρια, γιατί όντας σε δεινή οικονομική κατάσταση και όπως με
μεγάλη λύπη ανέφερε ο πρώην τσάρος της οικονομίας, χάθηκε από το γραφείο του η
προς εμπιστευτική φύλαξη περιβόητη λίστα, που όλοι ψάχνουν. Τέτοια λύπη...
Όμως, λίγο
αργότερα, 2059 ονόματα βρέθηκαν από τα scanner στα τρία W και από ατύπως… εντύπως,
ενώ άμεση υπήρξε, αν και Σου Κου, η
αντίδραση των εισαγγελικών αρχών. Όμως, όχι (!) για το ποιος και γιατί την
απέκρυψε. Αυτό ερευνάται από επιτροπή ενώ εμείς για το ποιος στοχοποιήθηκε
περισσότερο. Οι αναγραφόμενοι, οι διαφεύγοντες ή οι δύο εξουσίες;
Πόσα hot doc τους χρειάζονται!
Η συμφωνία
των τριών έγινε, αφού γύρισε ο ένας από τις ΗΠΑ ή καλύτερα, που μια Sandy τον έστειλε πίσω στα προβλήματα. Άκουσε για
εκλογές και έτρεξε… Ο δε τρίτος, δηλώνει ωσεί «παρών»! Συμφώνησαν
ότι τα μέτρα είναι άδικα, αλλά αναγκαία. Η διαφορά τους είναι σε στάση και
γραμμές. «Να σε κάψω Γιάννη, να σ’ αλείψω λάδι» ή άλλως, η κομματική γραμμή
απαιτεί. Και τώρα, σώζουμε
τη χώρα…
Και
πηγαίνοντας προς την σωτηρία μας, λόγια της πλώρης ακούστηκαν από τους
καπεταναίους μας. Γιώργος και Αντώνης, με το πηδάλιο στο χέρι και όλοι όσοι
πέρασαν απ’ αυτό… σκάντζα βάρδια. Το ταξίδι να συνεχίζεται στην ίδια πάντα
ρότα… τη μνημονιακή και οι κωπηλάτες κάτω… να τραβούν κουπί. Κουπί… για ένα
κομμάτι ψωμί.
Τι μανία κι αυτή
με τη θάλασσα! Αλλά, αν την αγαπούσαν τόσο, όλοι αυτοί που ήταν, άλλος για λίγο
και άλλος για πολύ στο τιμόνι, γιατί δεν έκαναν κάτι για να κρατήσουν τις
σημαίες μας εδώ και τις άφησαν να φύγουν σε μακρινούς φορολογικούς παραδείσους;
Διέλαθε της
μνήμης μας με τόσο κουπί, που ο πρώην υποβάθμισε υπουργείο και θάλασσα, τη
θάλασσα, που μας περιβάλλει και μας ταΐζει…
Κι όμως, πήρε
το τιμόνι στο ταξίδι που ήθελε και δεν θέλαμε. Μας έβαλε στα βαθιά και θολά
νερά από το ακριτικό Καστελόριζο, χωρίς να ρωτηθούμε, ενώ βρέθηκαν και άλλοι
δύο, που πήραν περιστασιακά το τιμόνι, ιδανικοί για κάποια περάσματα και να μας
σώσουν, στην ίδια πάντα ρότα, τη χαραγμένη και τώρα ακούμε και από τον τωρινό κυβερνήτη,
πως διερχόμαστε τον τελευταίο κάβο… Για το δικό του ή το δικό μας κάβο;
Άλλωστε, λόγια
της πλώρης μένουνε, που δεν είναι για εμπέδωση μα για σάτιρα ή προς αποφυγή.
Ποιο Capo Verde… ποιό
Cavo d’ Οro!
Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη με την Κίρκη και τις Σειρήνες.
Από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη με την Κίρκη και τις Σειρήνες.
Και του
χρόνου, εδώ θα ’μαστε για να πεισθούμε να περάσουν και τα επόμενα ορισθέντα. Τώρα, μόνο
διαπιστώσεις ακούμε, παρέα με αριθμούς, άπιαστα νούμερα, όπως και οι στόχοι…
μόνο που αυτοί διαφέρουν από τους δικούς μας!
Για φάρμακο όμως,
δεν μίλησε κανείς. Εκτός και αν λογαριάζουν την επιμήκυνση για φάρμακο, γιατί
ανάπτυξη και ρευστότητα είναι λέξεις άγνωστες.
Και αυτή είναι η έκτακτη ανάγκη και όχι πώς να πεισθούν με την κομματική γραμμή οι βουλευτές. Φτάνει πια δυσάρεστες διαγνώσεις και διαπιστώσεις, γιατρικό έχουμε ανάγκη.
Και αν
κάποιοι, ακόμη και τώρα ομολογούν ότι δεν είναι έτοιμοι να αναλάβουν το
πηδάλιο, αυτό είναι πασιφανές από τις εσωκομματικές τους αντιδράσεις, που είναι
τέτοιας έντασης και μορφής και που
κρατούν ακόμη το γνώριμό τους αντιπολιτευτικό τόνο. Τουλάχιστον, ας συμφωνήσουν
μεταξύ τους πότε θα είναι έτοιμοι για να ετοιμαστούμε κι εμείς…
Κάποιοι, όμως, δίχνουν πιο έτοιμοι… και μάνι-μάνι μετεπιβιβάζονται. Ουρά κάνουν για να υποβάλλουν σέβη και βιογραφικά. Τα ανεξίτηλα «Ναι σ’ όλα» δεν διαγράφονται μ’ ένα delete!
Αντίθετα, ο
νυν πηδαλιούχος, συγκέντρωσε το δικό του πλήρωμα και τους μίλησε, ώστε να πορευθούν
συντεταγμένοι. Και τι είπε; Τίποτε διαφορετικό από τους προηγούμενους ή τους
επόμενους σε ίδιες καταστάσεις. Πως καλούμαστε δηλαδή, να υπηρετήσουμε τα
ύψιστα συμφέροντα του Ελληνικού λαού. Επίσης, τους και μας γνωστοποίησε, ότι
πετύχαμε τη χαμένη μας αξιοπιστία και έτσι βελτιώθηκε η διαπραγματευτική μας
ικανότητα… Εδώ, παλαμάκια!
Μίλησε και
για τελευταία μέτρα και εμείς, ως συνήθως, αναμένουμε τα επόμενα!
Περισσότερη ενέργεια, αγωνία και επαφές
χρειάστηκαν για να πεισθούν οι βουλευτές με τις κομματικές γραμμές, παρά οι
τροϊκανοί για την μη βιωσιμότητα των άδικων μέτρων.
Των μέτρων,
που για πέμπτη φορά κόβονται συντάξεις και για πολλοστή πληρώνουμε χαράτσι.
Και προηγούμενα, κάποιοι άλλοι πείσθηκαν και ψήφισαν για να σωθεί η Ελλάδα. Τώρα έπρεπε ξανά να πεισθούν για να ψηφίσουν για να ξανασωθεί η Ελλάδα. Τέτοια λύτρωση!
Και ήρθε η λύτρωση…
με την μάλλον οριακή ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, του ενός και μόνου άρθρου του
εφαρμοστικού νόμου των 216 σελίδων προς άμεση εφαρμογή. Ακροτελεύτιο άρθρο, ναι… έσχατο, πάντως όχι!
Το σκορ του
πρώτου αγώνα ήταν 153-128, με 18 παρόντες, που αν και άφησε απώλειες, ήταν «ένα
αποφασιστικό βήμα προς την ανάκαμψη». Ψηφίστηκε πάντως, εν μέσω χαμού μέσα και
έξω από τη Βουλή. Έξω, οι γνωστοί-άγνωστοι να διαλύουν μια γιγάντια αντίδραση, που
δεν σταμάτησε ούτε η δυνατή βροχή. Μέσα βροχή οι καταγγελίες με κεκαλυμμένες
μομφές αλλά και ευθείες προσβολές σε στυλ καθωσπρέπει χουλιγκανισμού και με
διαδικαστικά τερτίπια. Ξεκατίνιασμα life style και με τους υπαλλήλους της Βουλής,
περιστασιακά ανενεργούς, αλλά και πρόσκαιρα χαροποιημένους αναφορικά με την
προνομιακή εργασιακή τους μεταχείριση.
Ο επόμενος
αγώνας ήταν το ίδιο δυναμικός και έληξε με σκορ 167-128, αλλά με 5 παρόντες.
Σίγουρα ήταν μιλημένοι οι παίκτες, εκτός από κάποιους απείθαρχους, που άμεσα
βρέθηκαν εκτός ομάδας. Οι
αριθμητικές απώλειες της κυβερνητικής πλειοψηφίας, που φυλλορροεί…
Να μικρύνει το δημόσιο θέλαμε και μικρύναμε εμείς… και ας μην διαβάσαμε
τα μνημόνια, που τα πληρώνουμε με ιδρώτα και αίμα. Σφάλαμε όλοι μας και περισσότερο
αυτοί που έκαναν και κάνουν τις συμφωνίες και κλείνουν μάτια και αυτιά. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ!
Όμως, το κράτος είμαι εγώ, ο
κάθε Έλληνας και η κάθε Ελληνίδα. Για
την Ελλάδα, ρε γ… το!
Όπως τότε, να σταθούμε όρθιοι στη
κούρσα με τα εμπόδια και να νικήσουμε, για να κρατήσουμε τη γαλανόλευκη, εκεί
που της αρμόζει, στον ουρανό και μέσα μας! Αυτή
είναι η δική μας επιμήκυνση… «τώρα αρχίζουν τα δύσκολα!» Ο
εφαρμοστικός ήδη εφαρμόζεται, το ίδιο και ο προϋπολογισμός, μα η δόση όλο και
καθυστερεί, τα χρέη, υπομονή και αξιοπρέπεια έχουν όρια!
gamaxixi 25-11-2012
