ΧΑΜΕΝΟΙ ΣΤΗ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΥΝΩΝΥΜΑ…
Παράταση στην ελπίδα και
την αγωνία… αλλά πολύ μακριά από τη Θεσσαλονίκη
«Η πρώτη μάχη κερδήθηκε κι έχουμε ακόμα μακρύ
και δύσκολο δρόμο…» ανέφερε μετά
τη λήξη του πρόσφατου και άκρως σημαντικού Eurogroup, μεταξύ άλλων ο πρωθυπουργός και είναι αλήθεια. Καταφέραμε
στη διαπραγμάτευση να τους πείσουμε αφήνοντας πίσω αριθμούς, αφού επιζητούσαμε
πολιτική λύση και μια ανάσα. Μπορεί η αξιοπρέπεια να δυνάμωσε και να
απομακρύνθηκε η τυφλή υποταγή -κατά τους κυβερνώντες και όχι μόνο- και η
παράταση από εξάμηνη να έγινε τετράμηνη, αλλά το κυριότερο είναι ότι η προσφυγή
στο πρώτο μνημόνιο και όπως τότε έγινε είναι που μας έχει «δέσει χειροπόδαρα».
Όπως
σε όλα έτσι και σ’ αυτή τη διαπραγμάτευση υπάρχει και η δεύτερη ανάγνωση που
είναι και η ασφαλέστερη. Αναμένουμε να δούμε την κοστολογημένη λίστα αλλά και
τα εξαράκια στο κάτω μέρος του συμβολαίου, που σίγουρα θα υπάρχουν, αφού είναι συμβόλαιο
και ως τέτοιο θα κληθούμε να το υπογράψουμε. Έχουμε υπογράψει άλλωστε τόσα…
μάθαμε πια!
Μιας και μιλάμε για συμβόλαιο, καλό είναι να
γνωρίζουμε ότι όλα είναι θέμα σύνταξης!
Έτσι, συμβόλαιο ή MFAA είναι η μετάφραση της κακής λέξης «μνημόνιο». Οι θεσμοί (institution) αντικαθιστούν πλέον γραπτώς και προφορικώς την κακιά και
όχι εύηχη «τρόικα». Παράταση θεωρείται
η βάση για επίτευξη συμφωνίας, γέφυρα
είναι το κοινό έδαφος μεταξύ τρέχοντος προγράμματος και σχεδίων ελληνικής κυβέρνησης
και συμφωνία είναι η δέσμευση όλων
των προηγουμένων συμφωνιών.
Και
εκεί που πετυχαίναμε μια νίκη και μάλιστα εκτός έδρας, εδώ, εντός έδρας
ξεκινάγαμε πριν καν την κοστολόγηση και τα οργανογράμματα, τη μεταρρύθμιση στη
Δημόσια Διοίκηση, θέτοντας ως γενικό της γραμματέα
Ας
επιστρέψουμε καλύτερα στα του συμβολαίου.
-Και για αρχή για να δώσουμε το στίγμα.
Η απόσταση από τη Θεσσαλονίκη είναι μίλια μακριά αλλά όχι πολλά χρόνια πίσω για
να ξεχαστεί.
-Δεν ακούστηκε κάτι για διαγραφή χρέους
ή του μεγαλύτερου μέρους του.
-Δεν θα δούμε –σίγουρο και ξερό στάνταρ-
την κατάργηση του μνημονίου μ’ ένα και μόνο νόμο. Αντ’ αυτού βρεθήκαμε στο 70% αυτού. Ο δε βασικός μισθός των 751 ευρώ πάει
για του χρόνου, όπως μάλλον «πάει» και το πρωτογενές πλεόνασμα, το πραγματικό,
όχι το πλασματικό που όλοι υπονοούσαν προεκλογικά. Και αν συμφωνούμε στο 70%
του προγράμματος μεταρρυθμίσεων, στο υπόλοιπο 30% να είναι τα ισοδύναμα; Και ποια
η αποφυγή των μονομερών ενεργειών που υπογράψαμε;
Θέμα
σύνταξης και ορολογίας είναι του προγράμματος ή η ουσία του; Και σ’ αυτό
επιμένουμε και αναμένουμε! Γιατί, τα ωραιοποιημένα συνώνυμα δεν είναι αρκετά να
καλλωπίσουν καθημερινότητα, ανεργία, λιτότητα
και όνειρα! Και ο καιρός που χάθηκε είναι αρκετός και ακριβός!
gamaxixi 22/2/2015
