Πες, πες,
όλο και κάτι μένει...
«Ελεύθερου γαρ εστί τ’ αληθή λέγειν»
«Είναι γνώρισμα ελεύθερου ανθρώπου να λέει την αλήθεια»
ΜΕΝΑΝΔΡΟΣ
Αφιερωμένο, σ’ όλους τους ελεύθερους, που δέχονται και αποζητούν την αλήθεια.
Πού ν’ τος, πού ν’ τος
ο πρωθυπουργός που το ‘πε;
Ψάξε, ψάξε , δεν θα τον βρείς...
Τα παιδία παίζει... το σπασμένο τηλέφωνο και την κολοκυθιά... τη στιγμή που κάποιοι παίζουν τη γνωστή Μονόπολη. Εμείς, κουτσό και μακριά γαϊδούρα...
Ζούμε, λοιπόν, όλοι σε μια διεφθαρμένη χώρα... και μας τη λένε κι από πάνω;
Αν ναι, τότε θέλουμε όχι να μας το υπενθυμίζουν και να μας διασύρουν εκτός έδρας, αλλά να αποβάλλουν αυτή τη χρόνια παθογένειά μας. Άλλωστε, εκεί έξω είναι οι αγορές εκείνες, που δεν ρίχνουν τα spreads και οι ίδιες που μας έφεραν ως εδώ, οι ίδιες στις οποίες αναγκαστήκαμε σαν μόνη λύση να προσφύγουμε.
Διαστρέβλωση της αλήθειας και αποπροσανατολισμός για κομματικούς και μόνο λόγους;
Μας απευθύνονται λες και είμαστε τριτοκοσμικοί υπήκοοι, ή νομίζουν ότι δεν ζούμε στην ίδια χώρα, δεν ξέρουμε γραφή και ανάγνωση και επιπλέον δεν βλέπουμε και δεν ακούμε!
Και γραφή και ανάγνωση ξέρουμε και βλέπουμε και ακούμε και επιπρόσθετα γνωρίζουμε και ξένες γλώσσες και μπορούμε να παρακολουθούμε τα ξένα μέσα ενημέρωσης. Διπλωματία δεν κατέχουμε, όπως πλέον και αδύνατη μνήμη.
Οι αδιάφθοροι είναι εδώ....
Ο Έλιοτ Νες και η παρέα του, μαζί και ο αποπροσανατολισμός!
Πες, πες, όλο και κάτι κάτι μένει!
Τα φίλια μέσα ράβουν και πλέκουν... Οι MASTER CHEFS
Και για του λόγου του αληθές, αδιάψευστοι μάρτυρες τα πρωτοσέλιδα της 11ης Οκτωβρίου, της επόμενης που ενημερωθήκαμε για την περιβόητη ρήση περί διαφθοράς...
Μονάχα, μια έκδοση "ήξερε" για ποιόν πρωθυπουργό αναφέρθηκε ο Γιούνκερ!!!
Όλες οι άλλες απογευματινές εκδόσεις ήταν διαμετρικά αντίθετες προς το όνομα ή και απόμακρες, κρατώντας τις όποιες αποστάσεις.
Τη σκυτάλη πήραν αργότερα πρωτοκλασάτος υπουργός παίζοντας όχι σε φιλική του έδρα, ο οποίος τοποθετούμενος επ’ αυτού δεν έπεισε ανάμεσα στα όποια νούμερα ευημερίας που παρουσίαζε, όπως νωρίτερα και οι μεγάλες ειδήσεις εκείνης της μέρας... με τον επίτιμο παρέα, αλλά και με τον υποβολέα, να ακούγεται στην κατάλληλη και πιασιάρικη ατάκα... αργότερα από κάποια blogs.
Καληνύχτα, κυρίες και κύριοι αποπροσανατολιστές। Η αξιοπιστία, αγνοείται!
Ας είναι. Ενημέρωση, όμως, προσφέρει και η ηλεκτρονική δημοσιογραφία και μάλιστα άμεση με τα διάφορα blogs και τους ερασιτέχνες δημοσιογράφους σε πραγματικό χρόνο και ο καθείς στη δική του διάσταση και ίσως και με την ανάλογη ή όχι πρεπουσα δεοντολογία. Από τα δικά μας enter και τον δικό μας σκληρό δίσκο εξαρτάται η όποια αποδοχή.
Και τώρα, που θα ασκήσουμε το μισό για τους περισσότερους όλων μας συνταγματικό δικαίωμα –και ένα από τα πολλά– αυτό του εκλέγειν, πηγαίνοντας να υποδεχτούμε τον Καλλικράτη, που τόσο βιαστήκατε να έρθει, μπορείτε τελικά να διαλέξετε τι είμαστε;
Είμαστε πολίτες κράτους διεφθαρμένου ή τα φάγαμε όλοι μαζί;
Διαλέξτε, γιατί πρέπει να διαλέξουμε κι εμείς, αφού άλλωστε «Πρώτα ο πολίτης» μιας και τα «Λεφτά υπάρχουν»!
Αν είχατε δείξει ένα χρόνο τώρα τη μισή σπουδή απ’ ό,τι για τον Καλλικράτη με την Οικονομία μας και την έξοδό της από το αδιέξοδο δεκαετιών, δεν θα υποδεχόμασταν κάθε τρεις και λίγο του τροϊκανούς καταπιεστές μας!
Μερικές δεκαετίες πίσω, με την γραφίδα του ο σατιρικός Γ. Σουρής κατέγραφε μεταξύ άλλων το ακόλουθο τετράστιχο, που μας οδηγεί...
Κράτος μοναδικό
Ποιος είδε κράτος λιγοστό, σ’ όλη τη γη μοναδικό
Εκατό να ξοδεύει και πενήντα να μαζεύει;
Να ‘χει κλητήρες για φρουρά και να κλέβουν φανερά
Κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε, τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Να τρέφει όλους τους αργούς, να ΄χει επτά πρωθυπουργούς
Ταμείο δίχως χρήματα και δόξης τόσα μνήματα;
Τόσο μακρινά... σημερινό!!!
Καληνύχτα μας!
gamaxixi 16/10/2010
