και ακόμα παραπέρα!
Πόσοι οι επιφανείς Αρχαίοι ημών πρόγονοι και πόσοι απ΄ αυτούς ήταν μέσα στους εκατό επιφανέστερους Έλληνες;
Όσοι όμως περιλήφθηκαν και εάν άτυπα διαγωνίστηκαν με τις τηλεψήφους μας για τον μεγαλύτερο σε προσφορά Έλληνα, απλά μονάχα να ‘ξεραν τον τρόπο που διαλέξαμε για να τους τιμήσουμε. Και οι παλαιότεροι ημών τους τίμησαν. Δεν είχαν όμως t.v., sms και televoting. Είχαν, εκτός των ανδριάντων και άλλων τρόπων, την ευαισθησία να τους κάνουν νονούς, θα ήθελαν μάλλον κοινωνούς, σε κεντρικούς μας δρόμους! Έτσι καταφέραμε να τους υποβιβάσουμε, όπως κάνουμε και με τις ονομαστές οδούς, μα και το σημαντικότερο να υποβιβάσουμε μαζί και την αξία της ανθρώπινης ζωής! Από μόνoι τους οι οδοδείκτες αρχίζουν και πέφτουν και να αυτό – αποκαθηλώνονται! Αποκαθήλωση, τώρα, ω Άνδρες Αθηναίοι!
Και στο τετράγωνο ή στη νιωστή, η απύθμενη απραξία όλων μας.
Το ίδιο πιο πέρα ή πιο δώθε. Λυκούργου, Κλεισθένους, Ικτίνου, Ευριπίδους, Αισχύλου και Αριστοφάνους. Μεγάλα ιστορικά ονόματα, ακόμα και αν δεν βρίσκονται στους εκατό μεγαλύτερους Έλληνες.
Εκεί και η πλατεία Θεάτρου με το επιβλητικό κτήριο της άλλοτε Διπλαρείου Σχολής, ένα σύγχρονο θέατρο του παραλόγου. Μια εικόνα, χίλιες λέξεις, μα εδώ, ελπίδα καμιά! Εκεί και η οδός Αθηνάς, με το μεγαλοπρεπές και επιβλητικό Δημαρχείο, στο οποίο συσκέπτονται για το καλύτερο αυτής της πόλης! Δεν είναι βολές στο πρόσωπό του δημάρχου και τους άλλους λοιπούς εκλεγμένους, αλλά για όλους μας! Σε όλους μας αναλογεί μερίδιο ευθύνης!
Ποιο ιστορικό κέντρο, με τις εκάστοτε ρυθμίσεις, διατάξεις και αναδείξεις; Γίναμε όλοι μας ανιστόρητοι, εθελοτυφλούμε και δεν βλέπουμε την πραγματικότητα παραπέρα από την ασφάλειά μας! Ούτε καν καλημέρα!
Πότε οι υπεύθυνοι ταγοί μας θα πάνε ποδαράτοι στην ασχολία τους και στα ψώνια τους; Αν το κάνουν, με αυτά που θα αντικρύσουν, θα νομίζουν ότι βρίσκονται σε άλλη πόλη και αυτοί σε άλλη διάσταση.
Από την οδό Σωκράτους και μπροστά από το πρώην Εφετείο πέρασαν ποτέ πεζοί; Καιρός είναι τώρα, να ερίζουν η τοπική με την νομαρχιακή αυτοδιοίκηση και κάποια υπουργεία, σε τίνος αρμοδιότητα ανήκει ο χώρος και πώς να ενεργήσουν... Να ενεργήσουν τα αυτονόητα!
Και λίγο πιο κάτω, Σωκράτους και Σοφοκλέους, δεκάδες - δεκάδες οι αλλοδαποί συνωστίζονται και διαβιούν μέσα σε δωμάτια και γραφεία, δίχως τουαλέτες! Αυτόν τον αέρα ελευθερίας, αναζητούσαν;
Και πείραξε, όσους πείραξε και τόσο πολύ μακρύτερα, η διπλή ανάπλαση και το γήπεδο του Παναθηναϊκού! Και κόπτονται όσοι προσέφυγαν στο ΣτΕ, μαζί καθοδηγητές και ακολουθούντες, αλλά και όλοι όσοι έχουν την ίδια γνώμη για την υποβάθμιση της περιοχής του Ελαιώνα. Μια υποβάθμιση που θα συντελεστεί όχι τόσο με το γήπεδο και το τεράστιο πάρκινγκ, όσο με το εμπορικό κέντρο! Γιατί, τώρα η περιοχή είναι σε μια διαρκή αναβάθμιση! Βλέπουν τόσο μακριά και δεν βλέπουν κάτω από τη μύτη τους! Την υποβάθμιση της ανθρώπινης ζωής, την εκμετάλλευση και την υποτίμηση των αξιών, δυο στενά πιο κάτω από εκεί που εκφέρουν τις αντιδράσεις τους, δεν τις είδαν;
Τα εν δήμω, μη εν οίκω, ω Άνδρες Αθηναίοι!
Μέχρι και πάνσοφα ρητά αλλάξαμε αλλά την Αθήνα των σοφών προγόνων μας δεν καταφέραμε να βελτιώσουμε! Έστω, σοφά να την ευπρεπίσουμε... Ανάπλαση και εξωραϊσμός με μακέτες, Βετέξ και Άζαξ;
Επιχειρήσεις κάθαρσης, με σκούπα χωρίς σχέδιο;
Στην άλλη διεκδίκηση των Ολυμπιακών αγώνων λοιπόν να προσμένουμε;
Τα εν δήμω, μη εν οίκω, ω Άνδρες Αθηναίοι!
Aλλά ποιον οίκο εμπορίου, ποια οικία και ποια αγορά; Ο δείκτης παραβατικότητας στο ιστορικό κέντρο έχει ξεπεράσει κάθε όριο και κάθε έργο ωραιοποίησης που λαμβάνεται είναι δώρο – άδωρο και τόσο άχρηστο, όσο δυο παπούτσια αριστερά. Καλό και άριστο το κοινωνικό παντοπωλείο και το κοινωνικό φαρμακείο, μα παραδίπλα αλλού κάνουν ουρές!
Για να κατέβεις για τα ψώνια σου στην αγορά πρέπει να μην κρατάς πορτοφόλι, να μην έχεις έκθετο το κινητό σου και να είσαι οπλισμένος με... θάρρος.
Διασχίζεις την Αθηνάς και τα μόνα ελληνικά που ακούς είναι το από τα χείλη βγαλμένα «τσιγάρα», «τσιγάρα». Προσπερνάς και πίσω από τα αναστηλωμένα πανέμορφα κτίρια μοναδικής κληρονομιάς βλέπεις υποστυλωμένες ανθρώπινες φιγούρες, να «κείτονται» βουβές και απλανείς.
Κατηφορίζεις τη Σοφοκλέους και σε περιτυλίγει το μίζερο γκρίζο. Δεν απαντάς στη χιλιοειπωμένη αργόσυρτη και μονολεκτική ερώτηση... «Μαύρο;» Όλοι πιθανοί αγοραστές, αδιακρίτως εμφάνισης, κουλτούρας και ταυτότητας! ‘Έτσι εύκολα και απλά! Παλιά κατείχαν μαϊμού c.d, αλλά τώρα πλέον η πνευματική ιδιοκτησία αναπαύεται ήσυχη και η ζυγαριά αλλού γέρνει...
Πιο εύκολα βρίσκεις αυτά που διαλαλούν μέσα από τα χείλη τους παρά να βάλεις το χέρι σου στα καφάσια και να διαλέξεις φρούτα στην αγορά! Αυτό και αν είναι έγκλημα... «Κύριος, άμα θέλεις να διαλέξεις να πας στο σούπερ μάρκετ».
Αλλά πάλι πεζός, κινδυνεύεις ή εκτίθεσαι μάλλον λιγότερο από ότι εποχούμενος! Σε μιαν απόσταση, που την ορίζουν δυο μονάχα στενά και στο διάστημα που χρειάζεσαι να τη διασχίσεις, μπορείς να γίνεις αυτόπτης μάρτυρας πως επιχειρούν να ανοίξουν τα εν κινήσει αυτοκίνητα... άκρως επαγγελματικά και δίχως φόβο. Άλλος κολλάει πάνω στο πλαϊνό τζάμι για να δει την έκθετη λεία και αν τα τζάμια είναι φιμέ, βάζει και τα δυο χέρια για να τσεκάρει καλύτερα. Μια κίνηση, ένα νεύμα αρκεί και βρίσκεται κάποιος πάνω στο καπό, που σε κάνει να βγεις από την οδηγική και όχι μόνο προσήλωσή, να κατεβάσεις το τζάμι και ν’ ακούσεις ένα ξενόφερτο «Συγνώμη». Και όταν βάλεις πρώτη για να συνεχίσεις και κάνεις το λάθος να κοιτάξεις πίσω σου στο καθρέφτη, θα αντιληφθείς αυτά που ... κάνανε φτερά! Δεν κάνεις ποτέ το λάθος να σταματήσεις και να κατέβεις... Έχασες και τις τέσσερις ρόδες σου, εκτός από τ’ αυγά και τα πασχάλια!
Η όποια επιχείρηση «σκούπα» έχει αποτέλεσμα. Το καταλαβαίνεις εκείνη και την επόμενη στιγμή, άντε και την επόμενη μέρα...Όμως, η «βρωμιά» αυτή φεύγει με καθημερινό και συστηματικό σκούπισμα. Και δεν χρειάζεται μόνο σκούπα και καθαρίσαμε. Θέληση και τόλμη θέλει. Τα σχέδια και τα μυαλά, μαζί και οι προτάσεις σίγουρα σε κάποια γραφεία υπάρχουν! Η ενεργή συμμετοχή απομένει... Σκούπισμα και κατ’ ευθείαν... λεωφορείο και επιστροφή στον αποστολέα!
Έργα βιτρίνας και ανάπλασης δεν θα πιάσουν ποτέ τόπο, αν δεν γίνουν πρώτα τα έργα ανθρωπιάς. Ας ξεκινήσουμε για αρχή τουλάχιστον απ’ αυτό... «για την ιστορία μας, ρε γαμώτο, ω Άνδρες Αθηναίοι!»