ΔΙΕΞΟΔΟ ΣΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ…
Κι όμως, δε
φταίνε
ούτε οι
ψεκασμοί
ούτε
τα αποσμητικά μας!
Με
βαρύ φορτίο απελπισίας βαίνουμε στη νέα χρονιά και προς τη λήξη του τρίτου και
χειρότερου μνημονίου, με την ανεργία να εξαπλώνεται, τους φτωχούς να γίνονται
φτωχότεροι και την κοινωνική αναλγησία να γιγαντώνεται. Η κατάθλιψη και η
δυστυχία όλο και αυξάνονται, όπως και η πίεση των δανειστών σε μέτρα, περισσότερο
επαχθή και βάρβαρα. Τι ακολουθεί;
Η διάλυση του κοινωνικού ιστού που επέρχεται μοιάζει να είναι πλήρης και
η όποια αντίσταση φαντάζει ανύπαρκτη. Αυτός ήταν ο πλούτος μας και ο ακοίμητος
φρουρός…
Όλοι ενάντιοι αλλήλων και όχι αλληλέγγυοι… Στο δρόμο και στις ουρές, στα φανάρια και στα γήπεδα,
στις δουλειές, ακόμα και στις χαρές μας!
Αυτό επιζητούσαν;
Εκείνοι
επενδύουν στην παρατεταμένη απογοήτευσή μας, στην έλλειψη εθνικής συνοχής και
συνέχειας και αναμένουν να καμφθεί και η αξιοπρέπειά μας. Ω! ποία ταπείνωσις…
Η γιαγιά να ’ναι καλά και η
αξιοπρέπεια όσο μας απομένει… και η υγεία μας!
Αντ’ αυτού, εκτός των ευσήμων κατέχουμε ένα
αμφίβολης προέλευσης πλεόνασμα και προσεχώς… free Wi-Fi. Και όμως σίγουρα
υπάρχουν προϋποθέσεις για να αμφισβητηθούν αρχικά και να ακυρωθούν τελικά τα όποια
επαχθή σχέδια και μνημόνια. Εκείνο που δεν υπάρχει μάλλον, είναι η πολιτική
βούληση, λόγω θέσεων και υπογραφών. Τα κόμματα περιχαρακωμένα στα κοντόφθαλμα
μικροπολιτικά και παραπολιτικά προβλήματά τους αδυνατούν δυστυχώς να κοιτάξουν παραπέρα! Ομοίως και οι καριερίστες πολιτικοί και
συνδικαλιστές, όσοι εναπόμειναν.
Αμετακίνητοι οι δανειστές στις απαιτήσεις τους, αμετακίνητοι και εμείς, παραμένουμε
εντός εστιών αλλά όχι βωμών, μέσα στην ένδεια και απελπισία.
Αφήσαμε τον καναπέ και πιάσαμε την πολυθρόνα, το ίδιο και χειρότερα
κατηφείς. Και όλοι μας αλλά και ο καθείς από μόνος του, ως άλλος Διογένης, ψάχνουμε διακαώς τον έναν,
αυτόν που θα μας οδηγήσει… θα μας εμπνεύσει, θα μας αφυπνίσει…
Πότε θα πούμε αρκετά και ως εδώ
και πόσο ακόμα θα τους αφήσουμε να μας υποτιμούν, μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά;
Ποια η διέξοδος στα αδιέξοδα που μας πνίγουν;
- «Αλήθεια, δε βλέπουν ότι δεν πάει άλλο;»
- «Μάλλον το βλέπουν, εμείς δεν βλέπουμε τον άλλον!»
Πρέπει να πατήσουμε στα πόδια μας και να δούμε καθαρότερα και με το
μυαλό. Γιατί τίποτα δεν πάει χαμένο! Όντως και δεν πάει τίποτα χαμένο στη
σημερινή επιλεκτικά ευνομούμενη κοινωνία που βιώνουμε και που από το κράτος
πρόνοιας καταλήγουμε στην αγορά της πρόνοιας!
Όσο θα παραμένουμε έτσι αμετακίνητοι, οι δανειστές θα παραμένουν αμετακίνητοι στους
σχεδιασμούς τους, θέσεις και στάσεις θα σκληραίνουν.
Άραγε τι περισσότερο ετοιμάζουν από τα προσχεδιασμένα,
τη στιγμή που ακόμα και η τρίτη εξουσία αναγκάστηκε να “φωνάζει” για το άδικο και
μάλιστα μέσα από τα «οχυρά» της τέταρτης εξουσίας, επειδή ο Ενιαίος Φόρος
Ακίνητης Περιουσίας ενδέχεται να ισοδυναμεί με δήμευση της κατοικίας; Και ενώ φαντάζει
να επέρχεται κούρεμα σε καταθέσεις, μισθούς και συντάξεις, εμείς παραμένουμε σταθεροί
μέσα στην ακινησία μας. Και σίγουρα, δεν
φταίνε ούτε οι ψεκασμοί ούτε τα αποσμητικά μας!
gamaxixi 2/12/2013
