"Ψιτ, αγαπούλα, πούλα!
Μη σε νοιάζει τι θα πουν...οι mutual"
Να΄μαστε, κλεισμένοι στα σπίτια μας, παρέα με τους mutual στον τοίχο που μας περιβάλλει, εκτός στόχων και αγορών και απ' ότι φαίνεται και παρά τις όποιες προσπάθειες... μάλλον ένας Τσάκας θα μας σώσει με τους... μπαμπουίνους και τις κελεμπίες τους!
Εντέλει, τόσο ελκυστικό προϊόν προς εξαγορά είναι ο Σύλλογος, ο μεγάλος, ο δεν υπάρχει άλλος και δέχεται τη μια πρόταση μετά την άλλη προς εξαγορά;
Όλοι στην ουρά... για το deal! Ελκυστικότερος και από τα πλούτη μας, ορυκτά, ενάλια, υποθαλάσσια ή τα τόσα και τόσα υπερπόντια!
Ένας δεν υπάρχει και για μας, τους μικρομεσαίους, τους συνταξιούχους, εμάς τη βάση των δεδομένων τους, τη φορολογητέα ύλη τους;
Εμείς και τα χαράτσια τους!
Εμείς, που είμαστε πλέον χωρίς άλλη φορολογική ικανότητα και εκείνοι χωρίς στόχους ανάπτυξης. Παρ' όλα αυτά, το έλλειμμα συνεχώς γιγαντώνεται και
ανεξέλεγκτο παραμένει το δημόσιο και κραταιά η γραφειοκρατία.
Πάνε τα χρηματιστήρια, πάνε και οι τραπεζικοί δείκτες, ενώ παράλληλα, μειώθηκαν κατακόρυφα και οι εξαγωγές γιαουρτιού. Τα γιαούρτια, παραμένουν εδώ, για εσωτερική κατανάλωση... Μαζί με αλεύρι και εβαπορέ, αναγκαία και τα γιαούρτια, με ή χωρίς λιπαρά.
Τα αυγά αντιθέτως όχι, διότι επισύρουν ποινές και μάλιστα στο άψε σβήσε!
Για εσωτερική κατανάλωση άλλωστε, είναι πράξεις και λόγια κρατούντων τον τελευταίο καιρό και καταγράφονται. Τον τελευταίο καιρό, που δεν συνάδει με τις προσπάθειες που έπρεπε να ήταν ύψιστες και από ψυχής συντονισμένες απ' όλες τις πλευρές και να συμβάλλουν στην έξοδο από την κρίση.
Καιρός, που δείχνει να μοιάζει με τόσους προηγούμενους, όπως και με τον πιο πρόσφατο, δυο χρόνια πριν! Αστοχίες, απραξία, κόπωση, μαζώξεις, βλέψεις, αναθεωρήσεις... και που για την επόμενη μέρα λόγοι γράφονται και ξαναγράφονται, τηλέφωνα ανάβουν και τα δημοσιογραφικά συρτάρια παίρνουν φωτιές. Κοστούμια και ταγέρ φρεσκάρονται, τη στιγμή που οι μετρήσεις καταγράφουν ανεπιθύμητες τάσεις με τις ανάλογες προσταγές.
Καιρός, που και τότε ζητούμενο ήταν η αναγκαία συναίνεση και που δεν έβγαινε από το στόμα των άλλων! Τώρα, την προστάζουν οι... αγορές!
Καιρός για προσλήψεις, με τις Μ.Κ.Ο τώρα αντί των κακόβουλων... stage!
Καιρός για αποδόμηση, μιας και λεφτά υπάρχουν... για κούρεμα!
Kαιρός να πληρώσουν αυτοί που φταίνε, γιατί απλούστατα, αφού εγώ δεν φταίω, γιατί συνέχεια να πληρώνω;
Καιρός... να την κάνουμε αλλά και να την κάνουν! Όποιος πρόλαβε, πρόλαβε! Πάντως, η Proton πρόλαβε και μάλιστα Κυριακάτικα και έγινε νέα και καλή από κακή.
Για το λογαριασμό... λεφτά υπάρχουν!
Όμως, αυτός ο καιρός στην ουσία διαφέρει απ' όλους τους άλλους, τους προηγούμενους. Πρώτα απ' όλα, διαφέρει η ομάδα σκυταλοδρομίας.
Διαφέρει στο έλλειμμα, στα spreads και στην ανεργία.
Διαφέρει στο μεσοπρόθεσμο και τη τρόϊκα.
Διαφέρει στη βαρβαρότητα αλλά και στο σοσιαλισμό.
Διαφέρει στη μεγαλύτερη ανέχεια και τα αλλεπάλληλα χαράτσια.
Διαφέρει στη γλυκιά και την αλμυρή μπουγάτσα.
Διαφέρει στις δόσεις και στις επιδιώξεις τους!
Διαφέρει στο open gov. και τη διαβούλευση, αλλά και στο "we buy gold", τώρα, που κλείνουν τα σουβλατζίδικα κι ανοίγουν ενεχυροδανειστήρια σε κάθε γειτονιά.
"Ρολόγια, δαχτυλίδια... δόντια! Αγαπούλα, πούλα, να ξελασπώσουμε. Έρχονται διπλά χαράτσια και τέλη."
Τουλάχιστον, ας μείνουμε στα πατροπαράδοτα και το αρχαίο πνεύμα, το αθάνατο: "Ελλήνων προμαχούντες Αθηναίοι Μαραθώνι χρυσοφόρων Μήδων εστόρεσαν δύναμιν" Το επίγραμμα του Σιμωνίδη στον Τύμβο για την ένδοξη έκβαση της Μάχης του Μαραθώνα να το κάναμε πνεύμα ορμής... με αντιμνημονιακό πνεύμα, αθάνατο: " Ελλήνων προμαχούντες αστοί, Συντάγματι χρυσοφόρων Αγορών εστόρεσαν δύναμιν"
Είθε... Πάμε...
Αλλά το ερώτημα που πλέον με βασανίζει, είναι ένα και κυρίαρχο: " Με τους... μπαμπουίνους και τις καταθέσεις τους ή με την πεθερά, τα κηπευτικά και τις κότες της;"
Ολοταχώς στην πεθερά κι άσε τους να... κουρεύονται και να ονειρεύονται Ινδίες! Εκεί να δεις... fast track και αγάπες!
"Ψιτ, αγαπούλα... πούλα! Και τι θα πουν οι mutual, μην στο σκεφτείς καθόλου! Στο παιδί μας τι θα πούμε;"
Εκεί, λοιπόν, φτάσαμε. Να ντρεπόμαστε τα παιδιά μας!
Αυτή θα είναι και η ευχή μας, που θα συνοδεύει την όποια διαμαρτυρία μας σ' εκείνους που μας έφεραν εδώ!
Να ντρέπονται τα παιδιά τους... όσο βαρύ κι αν ακούγεται, μα πέρα ως πέρα αληθινό.
Αυτό, ας το έχουν υπόψιν τους και γι τα υπό συζήτηση πιθανά διλήμματα, που θέλουν να μας θέσουν!
Υπάρχει ακόμα καιρός, έστω και την ύστατη στιγμή, ν'αλλάξουμε και εμείς και αυτοί και όλοι μαζί... να βγούμε και να αντικρύσουμε παιδιά και αγορές!
gamaxixi 15-10-2011
