Ουκ αν λάβεις
παρά του
μη έχοντος!
Συναίνεση: Το να συναινεί κάποιος σε κάτι, η συγκατάθεση, η αποδοχή.
Αυτό επεξηγεί ο Μπαμπινιώτης κι αυτό ζητεί μετ’ επιτάσεως κι ο πρωθυπουργός.
Τώρα... Γιατί, δυο χρόνια πίσω και λίγο πριν την τότε ΔΕΘ, ο ίδιος δεν ήταν και το κόμμα του που δεν απεδέχθησαν ανάλογη πρόταση;
Φρέσκα κουλούρια… Να συναινέσουμε, λοιπόν, τώρα… αλλά να θυμίσουμε ότι η συναίνεση αρχίζει πάντα από συν και όχι από πλην!
Συναίνεση, λοιπόν, στο «λεφτά υπάρχουν;» και που αντί για λεφτά ανακαλύψαμε τα spreads ή στο ότι «τα φάγαμε όλοι μαζί» και μείναμε απένταροι;
Αλλά και πώς να συναινέσουν τα τζιτζίκια με τα μυρμήγκια και οι κοπρίτες με τους τζιτζιφιόγκους;
Συναίνεση δεν υπήρχε τότε που αποφάσισαν ερήμην μας την Οδύσσειά μας από το Καστελόριζο, εκεί που χάραξαν τη δύσκολη πορεία μας στα βαθιά νερά και ΟΧΙ τη δική μας Α.Ο.Ζ, όπως έπρεπε;
Πόσο συναινετικά προαποφάσισαν την προσφυγή στους μηχανισμούς διάσωσης με τα μέχρι στιγμής γνωστά αποτελέσματα και το κράταγαν και μυστικό;
Συναίνεση στους στόχους που οι ίδιοι έθεσαν και δεν έπιασαν; Ή ακόμα να συναινέσουμε για την πασιφανή έλλειψη συντονισμού και για την αναποφασιστικότητα και ατολμία που επέδειξαν για μεγάλο χρονικό διάστημα κι όταν η πατάτα δεν ήταν ακόμα τόσο καυτή, στην αρχή της Οδύσσειάς μας;
Να συναινέσουμε στην πολιτική του αδιεξόδου που μας γέμισε απαισιοδοξία και ανασφάλεια και που στράγγιξε την αγορά αλλά και τα όνειρά μας;
Στον καταιγισμό των συνεχών υποτιμήσεων της πιστοληπτικής ικανότητας της οικονομίας μας, πόση συναίνεση απαιτείται για να αποκρουστούν αυτές;
Όμως, η όποια συναίνεση δεν μεταφράζεται ούτε σε mea culpa και ούτε αποτελεί συγχωροχάρτι. Επίσης, δεν σημαίνει συνυπευθυνότητα στα όποια μέχρις στιγμής άστοχα πεπραγμένα, αλλά ούτε και μπορούν οι Ευρωπαίοι διαχειριστές και δανειστές μας να μας την υποδεικνύουν!
Γιατί, συναίνεση με νεόκοπους πολιτικούς σχηματισμούς ή πολιτικούς που βρίσκονται στην αφάνεια και τους οποίους έχουν αγνοήσει μέχρι και τα τηλεοπτικά παράθυρα μπορεί να υπάρξει… όμως, η βάση, αυτή που πληρώνει πάντα το λογαριασμό, πόσο περισσότερο ακόμα να συναινέσει; ΕΛΕΟΣ!
Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη και είμαστε αποφασισμένοι για τη σωτηρία της χώρας μας!
ΝΑΙ… και ξεκινάει από τη σωτηρία της γλώσσας μας, του έθνους μας και της ιστορίας του, από τη θρησκεία μας, την ταυτότητά μας και τα αδιαπραγμάτευτα κυριαρχικά μας δικαιώματα σε θάλασσα, ουρανό και γη. ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΟΛΟΙ ΣΥΝΑΙΝΟΥΜΕ!!!
Γι’ αυτό, αντί συναίνεσης, αναδιάρθρωση χρειάζεται. Αναδιάρθρωση, όχι τόσο προσώπων όσο πολιτικής και πρακτικής. ΝΑΙ! Σ’ ΑΥΤΑ NA ΣΥΝΑΙΝΕΣΟΥΜΕ!
gamaxixi 23-05-2011
