Στο μέλλον
με βάρκα... την ελπίδα!
Μέτρα, όλο μέτρα και θυσίες, με αντιδράσεις χλιαρές, από του... καναπέως ορμώμενες. «Κάγκελα, παντού κάγκελα!» με μέτρα εισπρακτικά και όχι αναπτυξιακά. Ακινησία στα ακίνητα και ακούνητα τα κινητά. Ρολά κατεβασμένα, βερεσέδες ανοιχτοί και οι λαϊκές γεμάτες στο κλείσιμο. Οι δείκτες του Χρηματιστηρίου δεν λένε ν’ ανέβουν και τα spreads δεν λένε να κατέβουν. Η ασφυξία στην αγορά και η επιδείνωση των όρων και δυνατοτήτων δανεισμού στέκονται εμπόδια στην επιθυμούμενη ανάκαμψη.
Περικοπές, μειώσεις αλλ’ όχι στις δημόσιες σπατάλες। Απολύσεις, μετατάξεις και επιχειρησιακές συμβάσεις να υπερισχύουν των κλαδικών. Η φετινή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας ήταν η τελευταία που τη διαπραγματεύτηκαν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και οι κοινωνικοί εταίροι μπήκαν στο περιθώριο, απλοί παρατηρητές, αναχρονιστικά διακοσμητικά μπιμπελό. Στις ΔΕΚΟ παίζουν τα ακούνητα και αμίλητα στρατιωτάκια και οι τράπεζες με τις προίκες, εκτός άλλων «καλλωπίζουν» την εταιρική τους ταυτότητα και όχι την αγορά!
Η τρόικα πλέον με το μνημόνιο προτείνει και ασκεί πιέσεις και η κυβέρνηση απλά συμβιβάζεται! Και όχι μόνο προτείνει αλλά βαθμολογεί κυβερνητικές επιδόσεις και δημιουργεί νέες θέσεις... ανεργίας.
«Ελλάς Ελλήνων Απολυμένων» με τον ΟΑΕΔ, πρώτο κόμμα!
Η κοινωνική πολιτική παραμένει ισχνή και το ίδιο απρόσιτη η πρόσβαση στις υπηρεσίες δημόσιας υγείας. Το ανάλγητο κράτος παραμένει ακόμα κραταιό, ενωμένο, δυνατό!
Η ελληνική κοινωνία ολοένα και θα αποδομείται και ακρότητες θα παρουσιάζονται όλο και συχνότερα, όσο δεν σεβόμαστε τους απόμαχους και τις ρίζες μας. Αυτό το σκάνδαλο δεν παραγράφεται, όση επιμήκυνση και αν λάβουμε!
Ο προβλεπόμενος ετήσιος πληθωρισμός του 1,8% αγγίζει το 5,2%, εξαιτίας της αύξησης των καταναλωτικών φόρων. Το δημόσιο χρέος από 290 δισ. ευρώ έφτασε στα 337 δισ. ευρώ μέσα σε δεκατρείς μήνες και η ανάπτυξη παραμένει μηδενική και χαμηλά η ανταγωνιστικότητα, ασχέτως αν ψηφίστηκε το fast track! Fast track με γραφειοκρατία; Fast forward, έπρεπε!
Και αν έπρεπε αυτό, τότε γιατί επιλέξαμε αυτούς που ήθελαν τόσο πολύ να δώσουν λύσεις και να μας βγάλουν από το αδιέξοδα χρόνων, μαζί με τόσα διλήμματα και είμαστε επιπλέον και υποχρεωμένοι; Υπερχρεωμένοι και υποχρεωμένοι!
Άσε και που τα «φάγαμε όλοι μαζί» και τώρα «δικά μας τα χρέη, εμείς θα τα πληρώσουμε».
Φταίχτης, για αργότερα σίγουρα θα βρεθεί και θα ‘ναι από ψηλά, αφού είναι αναλώσιμος και τον προετοιμάζουν λογική και πολιτική! Η συνταγή για την έξοδο από την κρίση θα παραμείνει όμως, η ίδια; Μπορεί να πεισθούν οι πολίτες, μνημονιακοί ή αντιμνημονιακοί ότι μπορεί να ακολουθηθεί ένα πρόγραμμα εξυγίανσης, ευρύτερο και καλύτερο του μνημονίου;
Δεκατρείς μήνες μετά και ακόμα φταίνε όλοι οι προηγούμενοι। Δεκατρείς μήνες μετά και ακόμα ψάχνουμε το συντονισμό. Κίτρινη κάρτα βγήκε αλλά κόκκινη ποτέ.
Η πρωθυπουργική ατζέντα φαίνεται μεγαλύτερη και από αυτή του συνδρομητικού Travel channel, αφού η Σοσιαλιστική Διεθνής χρήζει υποστήριξης και περαιτέρω προώθησης! Προέχει ο πλανήτης...
Με τη εκταμίευση της δεύτερης δόσης η τρόικα ήταν αυστηρή. Γι’ αυτό και επελέγησαν τρεις υπουργοί να συντονίζουν, αλλά οι ίδιοι πως θα συντονίζονται; Μετά το open gov έρχεται το distance gov!
Συντονιστείτε γιατί χανόμαστε... μεταξύ μαγειρικής, Star και επί του καναπέως!
Το έλλειμμα είναι δυσθεώρατο όπως και η ανενεργή συμμετοχή μας. Ήδη, το 35% έχρησε τοπικούς άρχοντες και περιφερειάρχες, αργότερα θα χρήσει και κυβερνήτες;
Ο ωχαδελφισμός δεν είναι αποστασιοποίηση και η αντίσταση του καναπέ όσο βολική, σίγουρα δεν θεμελιώνει θέση, αντίδραση και προοπτική.
Όλα και όλοι πλέον ευτελίζονται και υποβαθμίζονται. Όλοι και όλα εκτός ημών, των οικογενειών μας και των ευρυτέρων συγγενών μας, των δικών μας δραστηριοτήτων και του κλάδου μας, ακόμα και της ομάδας ή και του κόμματος που υποστηρίζουμε. Για τους άλλους... δεν θα μπορέσουμε! «Έλα, μωρέ, σιγά το πράγμα!»
Όλοι μας, καμήλες μέσα στην έρημό μας, κοιτάμε τις καμπούρες των άλλων! Όλα αυτά τα μοναχικά κομμάτια, ποιος θα τα συνταιριάξει και θα κάνει την αρχή να τα συνενώσει;
Πού είναι το αίσθημα ευθύνης μας;
Η αποχή δεν είναι μαγκιά... είναι στρουθοκαμηλισμός! Απλά δίνει τη δυνατότητα στους λίγους να αποφασίζουν και μάλιστα ερήμην τους και να τους ανακοινώνεται το αποτέλεσμα στην ευρύχωρη πλατεία του σαλονιού τους!
Η αποχή από το δικαίωμα του εκλέγειν μπορεί να δείχνει εν μέρει αγανάκτηση και αποστασιοποίηση από το σύγχρονο πολιτικό κατεστημένο και σκηνικό, τείνει να γίνει από νεωτερισμός σε μόδα και να οδηγήσει σε άκρατο μηδενισμό και παντελή απαξίωση. Άσε, που ξεχνάμε εύκολα...
Όμως, αυτός ο νεωτερισμός εύκολα μπορεί να μετεξελιχθεί σε δυναμικό ρεύμα με μπροστάρη όχι πλέον τον ΚΑΝΕΝΑ. Σίγουρα κάποιος θα μπορέσει να το εμπνεύσει και να το καθοδηγήσει ορθά και παραγωγικά. Χώρος υπάρχει... ζητούνται διάθεση και ικανότητες, όχι όμως χορηγοί!
Η αγανάκτηση για το σύγχρονο πολιτικό τοπίο αλλάζει μονάχα με την ενεργό συμμετοχή και όχι από τον καναπέ. Άλλωστε, την αποχή οι ίδιοι την εμπνεύστηκαν, οι ίδιοι την αποζητούν και από τους απέχοντες θα αναγκαστούν να την αποκηρύξουν! Η αποχή δεν είναι μαγκιά...
Έτσι, οι επί μακρόν διαμένοντες, ορθά ή όχι, έτσι πολιτογραφημένοι, θεμελίωσαν πρόσφατα το δικαίωμα που τους δόθηκε, να ψηφίσουν δήμαρχο της προτίμησής τους!
Από τη λαθρομετανάστευση και τον εποικισμό… στην ειρηνική εξάπλωση, μέσα στην πρωτεύουσα. Στο ιστορικό κέντρο και όχι μακριά ή αλλού, ελέω των όποιων διακρατικών δεσμεύσεων ή άλλων επιδιώξεων. Έτσι, ανακαλύπτουμε τη νέα Αθήνα που δεν αναγνωρίζουμε, ακόμα και αν δεν διαμένουμε σ’ αυτή, την προσπερνάμε βλέπουμε όμως την «αστυφιλία» όλων των οικονομικών μεταναστών και παράλληλα την ανεξέλεγκτη… αγάπη των όποιων διωκτών τους!
Τα αποτελέσματα του ωχαδελφισμού και της επανάστασης του καναπέ!
Με την αποκοπή της ιστορίας, των ηθών και εθίμων μας αλλά ακόμα και έτσι ασυναίσθητα και της γραφής, που με τα SMS και τα συγκοπτώμενα ξεχάσαμε τη γλώσσα μας, με τον εν πολλοίς επιθυμούμενο διαχωρισμό εκκλησίας και πολιτείας αλλά και με τον άκρατο ωχαδελφισμό που μας διακατέχει, η επαναστάση του καναπέ δεν περνάει μηνύματα και είναι χωρίς φωνή! Χωρίς ελληνική φωνή. Χωρίς οικογένεια, αρχές και παράδοση, μια ασυνέχεια, ένας άκαρπος μοντερνισμός σε ένα ομιχλώδες τοπίο. Σε μια μηδενιστική κοινωνία που κατατρέχει ακόμα και τους απόμαχους της ζωής αλλά και αυτούς που πληρώνουν και που επιλέγει τη διαίρεση από την πρόσθεση!
Η διαδικασία της αλλοτρίωσης έχει από καιρό υφανθεί και ήδη εφαρμόζεται.
Ο Κίσιντζερ και τα γνωστά ανθελληνικά λεχθέντα του, είναι πάντα επίκαιρα.
Αυτός, δυστυχώς δεν ήταν Όργουελ, ήταν... Κίσιντζερ!
Δίνουμε χώρο και φαίνεται αδυναμία! Μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Αυτό φάνηκε πρόσφατα, που περισσότεροι από 13.000 μουσουλμάνοι σε 12 διαφορετικά σημεία της Αττικής ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ και εντελώς ΕΠΙΔΕΙΚΤΙΚΑ έκαναν στις 16/11 ανοιχτή προσευχή σε δημόσιος χώρους, σαν μέσο πίεσης για τη δημιουργία τζαμιού. Άλλο όμως ανεξιθρησκεία και άλλο επίδειξη δύναμης.
Έτσι, επιδεικτικά παρευρέθηκαν και προσευχήθηκαν 4.000 μουσουλμάνοι στο Αιγάλεω, 2.000 στην οδό Κύπρου στο Μοσχάτο, 500 στα Προπύλαια, 600 στην πλατεία Αττικής, 600 στην πλατεία Κουμουνδούρου, 1.000 στο χώρο του παλιού Ιππόδρομου στο Φάληρο, 1.000 στη Λ. Καραμανλή στο Μενίδι, 300 στο γήπεδο μπάσκετ στην Ελευσίνα, 250 στον Ασπρόπυργο, 1.500 στο παλιό εργοστάσιο στη Λ. Μαρκοπούλου στο Κορωπί, 250 στα Οινόφυτα και τέλος 1.000 στο γήπεδο του Αγ. Ιεροθέου στο Περιστέρι, όπως αναφέρουν τα ΜΜΕ. Οι λοιποί, που; Πέρσι, πού; Φέτος, γιατί;
Επιπρόσθετα, ο αρμόδιος υπουργός κ. Παπουτσής μεταξύ άλλων στις 18/11 ανέφερε σε συνέντευξή του «...εκκρεμούν άνω των 50.000 αιτήσεων για διάφορα στάδια παραμονής και ασύλου» και «η χώρα μας έχει το μεγαλύτερο ποσοστό παράνομων μεταναστών από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης». Αυξάνεσθαι και πληθύνεσθαι!
Οι Συνήγοροι... των μεταναστών είναι εδώ, αλλά για τα δικά μας «πάτερ ημών» δεν υπάρχουν μεγάφωνα, γιατί ενοχλούν. Τα γυρισμένα νώτα τους στα μνημεία μας, εθνικά και θρησκευτικά, δεν ενοχλούν κανέναν;
Back to our roots! Και αυτό δεν είναι δίλημμα, είναι... MUST, όπως και ο συντονισμός!
gamaxixi 30/11/2010
