«Εν οίδα,
ότι ουδέν οίδα (;)»
Ασκήσαμε το μισό συνταγματικό μας δικαίωμα – το εκλέγειν- αυτό που κατέχουμε, γιατί για το άλλο μισό - το εκλέγεσθαι- δεν το κατέχουμε και επιστρέψαμε.
Από τις κάλπες στην καθημερινότητα. Καλή επιστροφή λοιπόν στην καθημερινότητά μας, που άλλαξε χρώμα και από γαλάζια έγινε καταπράσινη... Καταπράσινη, όχι από το 6Χ6 του βάζελου και την ελπίδα για πρωτάθλημα – τι καημός και αυτός - αλλά από το 10 και κάτι της διαφοράς.
Ούτε που η διακαναλική να το πίστευε! Πίστευε και ερεύνα... Αντίθετα, πίστευε και μη ερεύνα, αφορά τους "μαστεράτους" επικοινωνιολόγους, πολιτευόμενους ή μη της ηττηθείσας παράταξης. Τους αφορά, όχι για το αποτέλεσμα, αλλά για τις συνθήκες που έφεραν το αποτέλεσμα αυτό. Δεν άκουγαν, δεν έβλεπαν, δεν μίλαγαν;
Και εκείνοι, όσοι τους αφορούσε και αυτοί δεν έβλεπαν, δεν άκουγαν και δεν μίλαγαν;
Ή μήπως και δεν ακούγονταν η βάση και η φωνή του πολίτη έφτανε αδύναμη από την μουντή και σκληρή καθημερινότητα; Οι λοιποί, οι παρά τω πρωθυπουργώ, κατέχοντες πολιτική σύνθεση και ανάλυση, δεν κατέγραφαν τέτοιου είδους ευρήματα;
Ίσως για αυτό και το αντίπαλο... δέος δεν θέλησε να έχει ομάδα συναπόφασης, που θα τον περιόριζε στις όποιες στοχεύσεις του και στόχευε κατά μόνας και όπως φαίνεται σε στενό φιλικό κύκλο. Σκηνές από ταινία προσεχώς ή απλώς τα αυτονόητα; Θα... δείξει!
Την πορεία για την πράσινη ανάδειξη μέχρι και την μεγαλειώδη επικράτηση δεν την αντελήφθησαν καθόλου; Τόσο πολύ ήταν απασχολημένοι στο έργο τους και τις όποιες ασχολίες τους; Και στο ξεκίνημα ήταν όλα τόσο ρόδινα με το χαλί στρωμένο και φτάσαμε εκεί απ’ όπου ξεκινήσαμε... στο μπάχαλο! Εκεί, που ορίστηκε λίγο πριν την έξοδο για τις κάλπες αύξηση στα διόδια!!!
Είναι σαφές, ότι η μέχρι πρότινος κυβερνητική παράταξη είχε αποτύχει στο επικοινωνιακό επίπεδο – το άλλοτε γερό χαρτί της - και αυτό ήταν ορατό. Ίσως και γιατί δίκαια για μερικούς ή άδικα για άλλους άρχισε και συνεχίστηκε η αποψίλωση διακριτών στελεχών της ηγετικής και συμβουλευτικής ομάδας.Ο κύκλος της χαμένης επικοινωνίας στένευε ασφυκτικά. Η αποδυνάμωση έφτασε στην αποστέρηση του να μπορώ να περάσω έστω και κάποια εποικοδομητικά μέτρα, θέσεις ή τομές. Μερικά δύσκολα περνούσαν, άλλα δεν φιλτράρονταν ορθά και κάποια άλλα δεν απευθύνθηκαν ποτέ με κατάλληλα μέσα και τρόπους ή παρέμειναν στα συρτάρια.
Και εν τέλει, ποια κυβερνητική παράταξη με έργο μεγάλο, μέτριο ή μηδαμινό να επιθυμεί να ελπίζει σε επανεκλογή της πηγαίνοντας πρόωρα στις κάλπες με μιάμιση εφημερίδα στο πλάι της και με μισό τηλεοπτικό κανάλι; Με τα οχτάστηλα πρώην ανταγωνίστριας εφημερίδας από το πρόσφατο παρελθόν και με όποια παράθυρα των οχτώ ή μήπως με τις μηδαμινές προεκλογικές παροχές και με τα εν γένει «παγώματα»;
Και αν δεχτούμε ότι ακολουθήθηκε το αξίωμα «δεν είδα, δεν άκουσα, δεν μίλησα» οι συν αυτώ, δεν αντελήφθησαν... πως έστρωναν το χαλί της διαδοχής; Δεν το πατούσαν και οι ίδιοι; Και αφού το έστρωσαν, άνοιξαν και την πόρτα μην τύχει και τους πούνε και αφιλόξενους... «Παρακαλώ, περάστε και ... τα σκυλιά δεμένα!»Ίσως, γιατί δεν μπορούσαν διαφορετικά, αφού η φθορά... τους χτύπαγε την πόρτα!
Οι χειραγωγοί και οι δημοσκόποι έπραξαν το έργο τους και το γνωστικό τους αντικείμενο. Το ίδιο έκανε συνειδητά και ο λαός στο παραβάν. Τώρα, μην τρελαίνεστε... Νωρίτερα, έπρεπε! Δεν έπεσε κεραμίδα... Ας μην γελιόμαστε!
Τώρα, τα φώτα χαμήλωσαν, η αυλαία έπεσε και η παράσταση τελείωσε. Μπροστά στο σανίδι υποκλινόμαστε, ευχαριστούμε και αποχωρούμε. Πίσω από την κουρτίνα και μέσα στις κουΐντες παίζεται άλλο έργο... ένα έργο όμως που θέλει νέο πρωταγωνιστή! Πρωταγωνιστή, που να είναι καλός στο ρόλο του, να έχει λόγο και αντίλογο, να έχει βαρύτητα μα και να έχει και όνομα... γιατί το όνομα πουλάει. Αν είναι και από τζάκι, ακόμα καλύτερα!
Αυτά τα είχε και ο προηγούμενος πρωταγωνιστής και μάλλον στο έπακρον... μα δεν έφτανε αυτό και οι συμπρωταγωνιστές έπρεπε... και όλος ο θίασος έπρεπε να είχε τα ίδια προσόντα! Μα περισσότερο κάποιοι όφειλαν να είχαν μάτια ανοιχτά και αυτιά, μαζί και ανοιχτό μυαλό και να επικοινωνούσαν με το κοινό!
Γιατί, άραγε, φαντάζει η κυβερνητική διαδοχή πιο εύκολη και πιο ήπια από την αντίστοιχη την κομματική; Πόσο μελάνι θα χυθεί στα ... αποκλειστικά οχτάστηλα και πόσα παράθυρα μονομιάς θα ανοίξουν; Κάποιοι κι όλας τρίβουν τα χέρια τους...
Και αν αυτό απλά φαντάζει, αυτό που λένε κάποιοι για... την ετικέτα, που είχε και ημερομηνία λήξης, πως φαντάζει;
Πολλά τα ερωτήματα, χωρίς όμως να μειώνουν την οργάνωση και την ετοιμότητα του νικητή και σίγουρα δεν μπορούν να απαντηθούν τώρα, αλλά αργότερα, τότε που τη σκυτάλη θα πάρει η γραφίδα της ιστορίας. Ο χρόνος θα δείξει...
«Πάμε», γράφαμε από εδώ, λίγο πριν τις κάλπες και συμπληρώναμε «... όχι, όμως, σαν άλλοτε!» Αυτή είναι ακριβώς η ανάγκη και η επιθυμία όλων. Άλλωστε, άλλες οι τότε συγκυρίες, οι ανάγκες, άλλες και οι προοπτικές.
gamaxixi 10-10-09
