Η σάτιρα, σήμερα και πάντα, με τον σκωπτικό της χαρακτήρα από μόνη της σε ξυπνάει από τον λήθαργο και τη μουντή πραγματικότητα.
Η σάτιρα διακωμωδεί, κριτικάρει, καιροφυλακτεί, τσαλακώνει, μα κρύβει αλήθειες!
Οι σατιρογράφοι σε όλα τα μέσα πολλοί, άλλοι ικανοί, άλλοι αδιάφοροι, άλλοι περιστασιακοί που μονάχα «ξεγυμνώνουν» στο βωμό των μετρήσεων και της εφήμερης δόξας και άλλοι πικρόχολοι που βγάζουν τα εσώψυχά τους και εκφράζουν τις αδυναμίες τους.
Όποιος σατιρίζει οφείλει να γνωρίζει ότι είναι όπως και ο γελοιογράφος, που πάντα εξογκώνει κάτι για να στηρίξει τα βέλη του και να επικεντρώσει το μάτι… Δυστυχώς, δεν είναι ζωγράφος, που πάντα διορθώνει και ομορφαίνει.
Αυτός που σατιρίζει, εκτός από το ταλέντο, πρέπει να έχει επίκτητο το χιούμορ, τη χάρη του λέγειν αλλά και του αφουγκράζεσθαι… αναφορικά για την τηλεόραση. Αυτά ζητούνται από τα βιογραφικά… Όμως πραγματική καταξίωση και κατάκτηση δεν μπορεί να ‘χει, αν σαν άτομο δεν τον κατέχει η καλύτερη των ευδαιμονιών, δηλαδή η καλή συνείδηση και αν δεν σέβεται τον εαυτό του, όσο και να απομυθοποιείται και να αυτοσαρκάζεται… Πάντα πρέπει να μην υπερβαίνει το μέτρο το δικό του και καλού και κακού ας κάνει και καμιά στάση να αφιππεύσει του καλάμου του, να σταθεί για λίγο μπρος στον καθρέφτη της ψυχής του… αυτής που δεν μπορεί να σατιρίσει και ούτε να της κρυφτεί!!!
Όσοι σατιρίζονται να μη ξεχνάνε ότι όλοι άνθρωποι είμαστε, δηλαδή ατελείς… Απλά προσπαθήστε να μην εκτίθεστε…για να γίνετε απλά και μόνο αναγνωρίσιμοι στον μικρόκοσμό σας.
«Κρείττον σιγάν»… λέγανε οι αρχαίοι ημών πρόγονοι…Αλλά κι αν αυτό δεν το έχετε μάθει, κάπου θα έχετε ακούσει τους στίχους του Κίπλινγκ. Αν είναι δύσκολο ας συγκρατήσετε μονάχα αυτό:
«Αν μπορείς νάχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, τη στιγμή που όλοι έχασαν την εμπιστοσύνη τους… Αν…. Αν.. τότε είσαι αληθινός άντρας»
Αλλά το περισσότερο είναι να μην προκαλείς, να μην γίνεσαι κατιμάς*.
Η αυτογνωσία είναι το καλύτερο φάρμακο, καλύτερο και από τα ένδικα μέσα που θέλεις να διαφεύγεις… γιατί και μετά πάλι ο ίδιος θα μείνεις!!!
Κι αν δεν αντέχεις τη σάτιρα γύρνα στα βραζιλιάνικα που είναι και πιο λάϊτ αλλά και μεταφρασμένα !!!
Κι εσείς που παρακολουθείτε τη σάτιρα ατάραχοι από τον καναπέ τα διακωμωδούμενα να γελάτε αλλά και να σκέφτεστε ταυτόχρονα το νόημα, το γιατί… Ψάξτε, σκεφθείτε…Τότε μόνο θα πιάσει τόπο η σάτιρα!
Αυτά είναι τα πραγματικά όρια της σάτιρας που, μεταξύ μας, μονάχα οι σατιριζόμενοι και οι ενοχλημένοι ψάχνουν και το ψάχνουν λάθος, στα πρωινάδικα.
Η μόνη ερώτηση όμως που παραμένει αναπάντητη είναι το κατά πόσο μπορεί κανείς να εξογκώνει το κάτι τις για να το σατιρίζει;
*κατιμάς: κρέας κατώτερης ποιότητας που προσθέτει ο κρεοπώλης για συμπλήρωμα
gamaxixi 25/11/07
εφημερίδα «το σκονάκι» Νο 228 Νοέμβριος 2007
