ΠΩΣ ΚΑΤΑΝΤΗΣΑΜΕ, ΛΟΧΙΑ...

Ρουφάμε και 

τα λέμε…

Εσείς, τι ρουφάτε και δεν ακούτε κι ούτε βλέπετε;

Αλλά και που τα λέγαμε τόσο καιρό, άλλαξε τίποτε; Όλα αλλάζουν και όλα τα ίδια μένουν. Φύγαμε, λοιπόν, για μπάνια για οικογενειακές ανταλλαγές και διακοπές φιλοξενίας, με γεμάτα τα μπαγκάζια τρόφιμα αντί ρούχων και τη πεθερά παρέα με το κομπόδεμά της.

Λιτά και μαζεμένα, άνευ κερασμάτων και επιδεικτικής γκλαμουριάς και κάτω από την ομπρέλα το πρωί με νερό και ξηρά τροφή, όπως στα σκηνάκια στο στρατό.

Το μεσημέρι επιστρέφοντας μπροστά από τα μισοάδεια φαγάδικα δεν έπαιρνες μονάχα μάτι αλλά και γιγάντιες εισπνοές… πακέτο για το σπίτι. Διακοπές με όσπρια, λευκές μακαρονάδες και καρπούζι. Τα ψάρια για τα μάτια και μόνο στη θάλασσα με τη μάσκα και δις εβδομαδιαίως σουβλάκι με πίτα και πατάτες, το δε freddo σκάντζα με το έτερον ήμισυ.

Της Παναγίας κάναμε πάρτι με άρτους. Μάχες, σώμα με σώμα, μπροστά στο νεωκόρο για δεύτερη δόση. Δεν αφήσαμε κοντινό πανηγύρι για πανηγύρι, όπου τιμήσαμε δεόντως τις στερεοελλαδίτικες σπιτικές πίτες, μαζί, βεβαίως, με τ’ αλουμινόχαρτο.

Τα μοναστήρια πέφτανε μακριά και η βενζίνη καβατζάρισε το δίευρο.

Τα σούρουπα, μακρινοί περίπατοι για ξέμπαρκα κοτέτσια και μποστάνια και τα weekends εκ περιτροπής στους συγγενείς. Ξανασυνδέθηκαν οι χαμένοι οικογενειακοί δεσμοί, μα χαλάρωναν μόλις άρχιζαν τα κληρονομικά. Ο, τι φάγαμε, φάγαμε. Τέτοια μεγαλεία! Πώς καταντήσαμε λοχία;

Το μάτι ελεύθερο και η τσέπη άδεια. 
Πάντως, πήραμε χρώμα, κάναμε μπάνια αλλά και δίαιτα. Γεμίσαμε μπαταρίες. Προετοιμαστήκαμε για το δύσκολο χειμώνα.

Και πώς να περάσεις καλά όταν το πνεύμα μένει πίσω σε υποχρεώσεις και χαράτσια και η σκέψη πρέπει πάντα να ‘ναι σε επιφυλακή; Έτσι, ισοδύναμα να ‘ναι τα καλοκαίρια τους, όσοι μας έβαλαν σ’ αυτό το ατέρμονο ταξίδι.

Επιστρέψαμε, λοιπόν, στις εστίες μας και πάντως όχι στις ρίζες μας.

Παρεμπιπτόντως, φεύγοντας, λέγαμε πως έπρεπε να επισκεφτούμε για μια τελευταία βουτιά τον Άγιο Κοσμά και για ένα τελευταίο ποτό το Ακρωτήρι. Και γιατί όχι και για ένα διπλό στα ξερά του Αγίου Κοσμά, γιατί δε ξέρεις τι μπορεί να φέρει η ανάπτυξη!

Γυρίσαμε και δεν άλλαξε τίποτε, ούτε και στα πλάνα ανάπτυξης του φιλέτου.

Ουφ, ησύχασα, γιατί θα χάναμε το καλύτερο hot dog!
Όλοι γύρισαν, αλλά Τρόικα, δακτύλιος και παράγκα πιο ενισχυμένοι.

Κοράκια συνεχίζουν να «σπρώχνουν» τους ημέτερους με τους δανεικούς, μέχρι και τα κόκκινα τριφύλλια. Οι συνταξιούχοι συνεχίζουν το μαραθώνιο για φάρμακα από πόλη σε πόλη, το ίδιο και η Συμμαχία για μέλη αλλά και οι γονείς για παιδικούς σταθμούς.

Γυρίσαμε και μας υποδέχτηκαν όλες ανεξαιρέτως οι ΔΕΚΟ στο κατώφλι μας, χαλί να πατήσουμε. Σκάλωσε η εξώπορτα και δεν άνοιγε… Με ηρεμιστικά παρέα ανοίξαμε τους λογαριασμούς και τους κρεμάσαμε με μανταλάκια στην απλώστρα… Θέατρο σκιών! Θέατρο του παραλόγου οι ΔΕΚΟ, σκιές εμείς!

Θέατρο του παραλόγου και η Άγκελα, που γύρισε πλευρό και παραδέχεται ότι θέλει να παραμείνουμε στην ευρωζώνη άμα είμαστε καλά παιδιά και αφού υποστούμε τη τιμωρία μας… «Κάντε τα και τα λέμε. Πρέπει να μας πείσετε» μονολογεί παρέα με κεφτεδάκια και κρασί ελληνικό.

Και εμείς θέλουμε… επιμήκυνση. Η νέα ετυμολογία της λέξης… επαναδιαπραγμάτευση! Επιμήκυνση χρόνου αποπληρωμής χρεών ή της ύφεσης που διαβιούμε;

Τη στιγμή, που οι καταγεγραμμένοι άνεργοι του ΟΑΕΔ είναι κιόλας πρώτο κόμμα, οι δανειστές μας χαίρονται για νίκη έναντι των κερδοσκόπων και αλλάζουν τροπάριο με διθυράμβους αντί των σεναρίων Grexit! ΄Αλλαξε κάτι στις διακοπές;

Ο μόνος που δεν άλλαξε είναι ο πρώην. Από παραλία σε παραλία. Παντοτινός ταξιδευτής. Ανάρπαστες οι ταξιδιωτικές του εμπειρίες… τουλάχιστον αυτές! Μέχρι και άδεια για ολιγοήμερη απουσία του στο εξωτερικό αιτήθηκε με κάθε επισημότητα από το Κοινοβούλιο και οι παρόντες ξέσπασαν σε γέλια, μειδιάματα και σπόντες.

Όταν, όμως, αρχίζαμε αυτό το ταξίδι στα βαθιά νερά από το απάνεμο Καστελόριζο, ο ίδιος δεν ακολούθησε την ίδια διαδικασία! Ούτε τότε, ούτε και αργότερα… Για γέλια ή για κλάματα;

Για γέλια ή για κλάματα, είναι άλλωστε και η είδηση, που σύμφωνα με δημοσιεύματα ο πρώην υφυπουργός Εργασίας, προτίθεται να ιδρύσει φορέα πολιτικής παρέμβασης.

Μάλιστα… ο πρώην πρωθυπουργός από παραλία σε παραλία, με ή άνευ νεροτσουλήθρας και ο πρώην υφυπουργός από κόμμα σε κόμμα και τώρα σε δικό του.

Φουσκωτές νεροτσουλήθρες και κούκλες υποψήφιοι, που πάνε παντού!

Και να φανταστείς, χρειάστηκαν επιπλέον των κηπουρών και είκοσι ειδικοί σύμβουλοι στο Πολιτικό Γραφείο του, όπως γράφουν τα Μ.Μ.Ε. στα  χρόνια του e-governing και με αποδοχές.

«Ε, ρε, τέλος ακινησίας που τους χρειάζεται!»

«Και ξεφούσκωμα… και ξεφούσκωμα»

   gamaxixi 08/09/2012