Κάνοντας βόλτα από τις Στήλες στο Θησείο μέσω της Διον. Αρεοπαγίτου, στα πρώτα μέτρα εύκολα θα αντιληφθείς πλήθος να στέκει παρατηρώντας, όχι το πανέμορφο μουσείο της Ακρόπολης που προβάλλει επιβλητικά, μα το παρακείμενό του αρχοντικό. Το αρχοντικό που πληρώνει αμαρτίες, - αμάν μ’ αυτά τα σπίτια - και που συγκεντρώνει βλέμματα και πηγαδάκια. Πηγαδάκια και σχόλια. Σχόλια οργής, σχόλια περιπαικτικά, σχόλια ευρηματικά. Το πλέον προβαλλόμενο, ακόμα και από το Μέγαρο Μαξίμου, που αναμένει το νέο του κάτοικο.
Όλοι και όλα κινούνται σε περίοδο προεκλογική. Γιατί, αν δεν ήταν, η έκβαση της υπόθεσης αυτής, μάλλον θα ήταν διαφορετική και σιγά μη σκιζόντουσαν για Αμυγδαλέζες… Μόνη επιφύλαξη, το κατά πόσο θα ωφελήσουν τη ζητούμενη συσπείρωση.
Για το αρχοντικό φταίει η χρονική στιγμή με τη θέση των πλανητών, των υπεράκτιων ή των ποσοστών; Με αυτό το αναπάντητο ερώτημα αλλά και με τόσα άλλα πάμε κάλπες. Από τις πλατείες, στα κλειστά γήπεδα και από τα εκλογικά κέντρα, στις κατ’ οίκον συγκεντρώσεις και στην κοινωνική δικτύωση, εν μέσω έντονης κοινωνικής αναλγησίας οι πολιτικοί παραβγαίνουν στα like…
Στα πόσα like βγαίνουν; Τον ίδιο τοίχο βλέπουμε… και με προσκλήσεις στα κλειστά γήπεδα σε άδειες κερκίδες και με παρακάλια για συνεργασίες δε κερδίζονται οι αγώνες!
Το ζητούμενο δεν είναι να πληγεί ο δικομματισμός και η πολιτική σκυταλοδρομίας των δυο κομμάτων εξουσίας και ούτε η πολυδιάσπαση και η πολιτική ρευστότητα είναι το γιατρικό. Κατορθωτά μοιάζουν, μα σίγουρα δεν είναι τα αναγκαία εφόδια στο ταξίδι, που μας βάλανε δίχως να ερωτηθούμε, για να βγούμε σώοι.
Ούτε και οι επερχόμενες εκλογές είναι για να αποδείξουν πιο από τα δυο μνημόνια ήταν το χειρότερο, και με μεταγραφές δεν αίρονται υπογραφές και λάθος χειρισμοί, γιατί «Scripta manent». Η πολιτική της πυξίδας, που δείχνει τη πραγματικότητα της στιγμής.
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα… Τα ισοδύναμα μέτρα και η αναδιαπραγμάτευση είναι δύσκολο να πείσουν, αλλά ευκολότερο να συνασπίσουν, καθότι με αβεβαιότητα είναι στρωμένη αυτή η προεκλογική περίοδος μαζί και το αύριο.
Πάμε κάλπες, δίχως exit pole και τηλεμαχίες ή debate στην καθομιλουμένη. Και δεν έγιναν, γιατί κάποιοι διαφωνούσαν όχι στη θεματογραφία των ερωτήσεων αλλά στη διάρκεια των απαντήσεων! Και γιατί να γίνονται ανούσιες τηλεμαχίες στιγμιαίου εντυπωσιασμού με υποβολείς; Είδαμε τους εκάστοτε καταλληλότερους… πόσο κατάλληλοι αποδείχτηκαν! Ας μας επιτρέψουν εμάς τους ψηφοφόρους να συμμετάσχουμε, να απευθύνουμε καίριες ερωτήσεις και να χρονομετρούμε. Άλλωστε, σε εμάς δεν απευθύνονται; Εμείς είμαστε ο κυρίαρχος λαός και δεν χρειαζόμαστε για διαμεσολάβηση την τέταρτη εξουσία.
Σε πολιτικό τηλεοπτικό μήνυμα, ο νέος αρχηγός μονολογεί ζητώντας ανασυγκρότηση σε πλάνα άχρωμα και άγευστα, χωρίς να μας κοιτάει ενώ τον πιάνει άλλη κάμερα. Σκηνοθετικό τέχνασμα; «Κάψτε το σενάριο»!!! Μένουμε στο πλάνο και το υπονοούμενο... δικό σας!
Πάντως, οι τάσεις δείχνουν πως θα πάμε αυτή τη φορά στις κάλπες. Έτσι θέλουν και σ’ αυτό άλλωστε συμφωνούν τόσο καιρό και όλες μεταξύ τους οι δημοσκοπήσεις, άσχετα αν σε κάποιες φουσκώνουν ή ξεφουσκώνουν κατά τα δικά τους πρότυπα και μοντέλα κάποια κόμματα ή σχηματισμούς. Παράλληλα, συμφωνούν και μας το δείχνουν κιόλας για τον μελλούμενο πολυκομματισμό. Και όπως συνηθίζεται να λέγεται «στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα» και «η δημοκρατία θα νικήσει». Η νίκη δεδομένη, τα ποσοστά άγνωστα…
Το μόνο γνωστό είναι, ότι πάμε κάλπες με οργή που δεν έχει καταλαγιάσει και το μυαλό στο αύριο, κουρεμένοι κατά το εν τέταρτο και χωρίς δουλειά, εφαρμόζοντας τη γνωστή ρήση του πρώην για κάθε οικογένεια. «Πάμε μαζί» μας είπαν τότε και τώρα αιτούνται αυτοδυναμίες και είναι πεπεισμένοι ότι θα τα καταφέρουμε και θα πετύχουμε. Στην ουσία, εμείς είμαστε οι αυτοδύναμοι και λέμε «πρώτα ο πολίτης». Και έχουμε και καλύτερα: «Ο λαός δεν ξεχνά, οργανώνεται, νικά» «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», «Εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία». Τα ξεχάσατε; Δικά σας ήταν… Πάμε κάλπες και καλό βόλι, δίχως ραβασάκι από το σπίτι. Μονάχα κολατσιό μαζί ή φραπεδάκι… με τα τόσα ψηφοδέλτια παραμάσχαλα στο παραβάν! Παρά ένα τριάκοντα συν ένα λευκό και μ’ ένα στυλό… Και τι κρίμα, σε αυτά δεν συμπεριλαμβάνεται ένα κόμμα ανέργων, το κόμμα του ΟΑΕΔ ή της ουράς, που έχει ρεύμα και χτυπάει τη πρωτιά με άνεση… Και δυστυχώς, ούτε αυτό που χαρίζει οικόπεδα και χρέη. Πάντως, με οργή ή ορμή, η ψήφος το ίδιο μετράει. Και πάμε όλοι. Και όταν λέμε όλοι… εννοούμε όλοι!
Και να θυμάστε: «Αποφάσισαν χωρίς εμάς. Προχωράμε χωρίς αυτούς - Φταίει το κράτος, όχι εσύ. Άλλαξέ το - Οι Έλληνες αγωνιζόμαστε και θα πετύχουμε – Αντεπίθεση - Είμαστε πολλοί, είμαστε ανεξάρτητοι, είμαστε Έλληνες - Η Ελλάδα θα τα καταφέρει». Ναι σ’ όλα;… Δε θέλω ου, ούτε και ακρότητες! Τελεία και παύλα.
Καλή ψήφο και μετά όρεξη για zapping εκείνη τη μεγάλη και πονηρή νύχτα.