Το κίνημα
της πατάτας
αφορά και τα πατατάκια;
Από τους «Αγανακτισμένους» και τους «Δεν πληρώνω» στο κίνημα της πατάτας και σύντομα σ’ αυτό των αμνοεριφίων και προσεχώς και με άλλες πρωτοβουλίες πολιτών, όπως το κίνημα του «Δεν έχω άλλο να πληρώσω», που είναι πανελλήνιας εμβέλειας. Γατί, όντως και δεν έχουμε άλλο να πληρώσουμε, με όση αξιοπρέπεια μας απέμεινε.
Βέβαια, όλη αυτή η άνθηση των κινημάτων έρχεται μαζί με την άνοιξη και το Πάσχα και μετά τις ειλημμένες αποφάσεις περί του ύψους του «κουρέματος». Κι έρχονται μαζί με την υποτιθέμενη για τους κυβερνώντες και τα ΜΜΕ αναλαμπή (!) της ύφεσης, μιας αναλαμπής, που θα διαρκέσει όσο και η προεκλογική περίοδος… Τόσο χρειάζεται και τόσο πρέπει…
Γιατί, μετά το μέτρημα των κουκιών, θα ‘ρθει το μέτρημα των άπιαστων, για μια ακόμη φορά, στόχων και της υποχρεωτικής ικανοποίησης των συμφωνηθέντων.
Αυτά για αργότερα, γιατί τώρα έχουμε κίνημα…
Το κίνημα της πατάτας! Έξω οι μεσάζοντες!
Αφορά όμως και τα πατατάκια, που για χάρη τους γίνεται η μάχη του Δράμαλη στα ράφια;
Πότε, επιτέλους, θα οργανωθεί ένα τέτοιο κίνημα, κίνημα ενάντια στα καρτέλ, που όλους μας αφορά περισσότερο από την τηγανητή ή τη βραστή πατάτα; Γιατί, το κίνημα του ραφιού μας οδηγεί συνέχεια στην κατανάλωση, μας παραπληροφορεί με την παγερή αδιαφορία των υπευθύνων και κερδοσκοπεί υπέρμετρα εις βάρος μας με όλες τις τιμές!
Το ράφι συγκινεί και προσελκύει, το ράφι τους ενώνει και τους δυναμώνει. Τους κάνει ένα και με ποιόν να τα βάλουμε; Η καυτή πατάτα…
Από τα γαλακτοκομικά μέχρι τα κατεψυγμένα και από τα λαχανικά μέχρι τα τυροκομικά και το λάδι. Όλα σε εξισορροπημένες και περίπου ενιαίες τιμές και μάλιστα με μεγάλες προσφορές και τεράστιες διαφημιστικές καμπάνιες. Πώς να αμυνθούμε, όταν ξέρουμε πως μας κλέβουν ή μας εμπαίζουν; Μήπως με το να απευθυνθούμε στο μηδενικά διαφημιζόμενο προϊόν ή στα μικρής παραγωγής; Ή μήπως στο Δήμαρχό μας, που με το κίνημα της φθηνής πατάτας αντιμετωπίζουν την κρίση με κοινωνικό προφίλ; Ευτυχώς, γιατί δεν χρειάζονται άλλο οι σκαμμένοι δρόμοι και τα μισοτελειωμένα πεζοδρόμια μέχρι τις επόμενες Δημοτικές…
Τώρα, κάθε Δήμος και λαχαναγορά, κάθε Διαμέρισμα και ανταλλακτήριο εδωδίμων.
Μόνο μην αρχίσουν με τις Δημοτικές Επιχειρήσεις Εδωδίμων και τα γνωστά βολέματα…
Όμως, είναι και η εμπιστοσύνη που μετράει… κι αυτή έχει την τιμή της! Αλλά, ποιος να τους συνετίσει και περισσότερο σε ποιόν απολογούνται και ποιος τους ελέγχει;
Στον υγιή ανταγωνισμό και στο πάνω ράφι;
Πώς να αντιδράσεις και ποιος να παρέμβει, όταν ελαχιστοποιούν το περιεχόμενο σε νέα μικρότερη συσκευασία και η τιμή δεν είναι ανάλογη; Αντίθετα, όμως, και σύμφωνα με τις επιταγές του marketing, αυτά προσφέρονται σαν ιδανικότερη επιλογή και χτύπημα στην κρίση. Και στο αρμόδιο Υπουργείο ασχολούνται μόνο με την ανάπτυξη, ενώ το ΕΣΡ βλέπει άλλα ακατάλληλα και όχι διαφημίσεις, διαφημίσεις παραπλανητικές.
Ελεύθερη αγορά!
Πόσο ελεύθερη όμως, όταν το χαρτί υγείας στενεύει σε φάρδος και σε λίγο θα ‘ναι χαρτομάντιλο ή όταν οι πετσέτες τετραγωνίζονται και μικραίνουν και θα γίνουν σαν τα σουβέρ; Οι φρυγανιές μπήκανε για φούρνισμα και βγήκαν κουλουράκια, ενώ οι συσκευασίες βγήκαν από άλλα καλούπια και περιέχουν λιγότερο προϊόν, αλλά παρουσιάζονται σαν μεγάλες προσφορές. Ακόμη και τα ράφια σκέφτηκαν να γυρίσουν πίσω στο χρόνο κάποιες τιμές, μα το σίγουρο είναι ότι σύγκριση στο ανάλογο προϊόν δεν μπορείς να έχεις.
Και τώρα με το κίνημα της πατάτας, πώς οι «ραφιάδες» προσάρμοσαν τις τιμές τους και με τεράστιους σε μέγεθος αριθμούς; Και γιατί όχι πρωτύτερα;
Ήταν κι αυτό θέμα προσφοράς και ζήτησης ή έπεφτε το Νευροκόπι στο άλλο ημισφαίριο;
Μπορεί, η δράση όλων των κινημάτων καταναλωτών να έχει κύριο στόχο αμυντικό αλλά το κέρδος είναι μεγάλο, αν αναλογισθούμε το πρόσφατο κίνημα της πατάτας. Και έπονται και άλλα παρόμοια…
Αλλά και με τι προσόντα να ψωνίσεις με αυτά τα κουρέματα και με τόσα απανωτά χαράτσια;
Γελάγαμε με τους τουρίστες με τα σανδάλια και τις λευκές κάλτσες, που αγόραζαν χρόνια τώρα από τις αγορές τους μισό ή τέταρτο καρπούζι σε σελοφάν… Τώρα, μας δανείζουν και απαιτούν, οι ανιστόρητοι!
Ήξεραν κάτι που εμείς τώρα ανακαλύπτουμε;
Αλλά και πάλι, πώς να ψωνίσουμε χωρίς καρότσια, που μας τα πήραν οι οικονομικοί μετανάστες για μεταφορά σκραπ; Μάλλον έπιασαν τόπο εκεί που εκλιπαρούσαν στην ουρά για ψώνια και αγνάντευαν με τόση κακία τα μισοάδεια καλαθάκια…
Θα μου πεις, οι αγορές προστάζουν και οι αριθμοί δείχνουν. Όλοι στο κυνήγι των στόχων, εκτός από τους κυβερνώντες, που δεν τους πιάνουν ποτέ. Αφού, βλέπεις φταίνε πάντα οι προηγούμενοι!
Τώρα, αν είναι ίδιοι και πριν και μετά, δεν έχει μεγάλη σημασία. Οι αριθμοί δείχνουν και πρέπει να παρθούν νέα μέτρα…
Προς την ομαλοποίηση, χωρίς προσταγές και επιταγές και πάντα στο πάνω ράφι τα ιδανικά μας!
gamaxixi 08-03-2012
