Πρώτα... ο πολίτης!
Αλλά... what about Syntonismos?
Synenoisi? Paroches?
Καλή χρονιά, δημιουργική, με υγεία… και καλό κουράγιο για μας.
Καλή δύναμη και συνεννόηση για τους κυβερνώντες και καλό πρωτάθλημα εκεί στο ΝΒΑ, όπως ανέφερε χαριτολογώντας ο αντιπρόεδρος!
Εδώ, ο του ιδίου χρώματος, ο σύλλογος ο μεγάλος, ο δεν υπάρχει άλλος δείχνει να μην παθαίνει ίλιγγο εκεί ψηλά στη κορυφή. Βαστάτε παλικάρια!
Και επί του θέματος ... and what about syntonismos? Synenoisi? Anaptyxi? Paroches? E? Kαι τα λεφτά, που είναι τα λεφτά; Που πάνε τα λεφτά;
Thank God, dimosia diavoulefsi is right here! Μαζί και οι φόροι, παρέα με κάποιες παλινωδίες! Πρώτα ο πολίτης… Aλλά, enough is enough, όμως, με τη συναίνεση και με την ηλεκτρονική διακυβέρνηση!
100 days after και η αρρυθμία καταπίνει σιγά – σιγά την προίκα του περασμένου Οκτώβρη και με τις παλινωδίες η όντως δυνατή επικοινωνιακή αύρα φαίνεται να αρχίζει να εξανεμίζεται, ενώ οι μουρμούρες και οι αναιρέσεις μας προσγειώνουν στην καθημερινή πραγματικότητα.
100 days after και μετά το δίλημμα «αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» το νοικοκύρεμα μπορεί να συνεχίζεται μα η ανταγωνιστικότητα δεν είναι ορατή και παραμένει μια εύηχη και άγνωστη λέξη. Η ανάπτυξη έγινε προσωρινά delete. Άλλωστε, δεν έχουμε χρόνο... τώρα μαζεύουμε αποδείξεις!
100 days after και γίναμε πλουσιότεροι σε οράματα μα και σε φόρους! Παρέα το open gov και οσονούπω και ο Καλλικράτης. Η ανοιχτή διακυβέρνηση φράκαρε τις όποιες άμεσες αποφάσεις. Διαβουλεύομαι ηλεκτρονικά και επιτέλους συμμετέχω στη λήψη των αποφάσεων και δύναμαι πια με το βιογραφικό μου να απορροφηθώ σαν γενικός γραμματέας σε κάποιο δημόσιο οργανισμό.
100 days after και ακόμα να δουν τα σχέδια για τη νέα Μητροπολιτική Αθήνα του Ισπανού αρχιτέκτονα Ασεμπίλιο το φως της επικαιρότητας. Ήλθε, είδε και απήλθε. Αντιθέτως είδαμε και αισθανθήκαμε τα φορολογικά μέτρα.
100 days after και ο γερασμένος κρατικός στόλος των ρυπογόνων οχημάτων – η πραγματικά πρώτη εξαγγελία που ξάφνιασε ευχάριστα μαζί με αυτή της ανοιχτής διακυβέρνησης - ακόμα περιμένει την... πρίζα για τα νέα υβριδικά!
100 days after και στα γενέθλια κάποιοι ανακάλυψαν την Αμερική και πως χρειάζεται άμεσα ένας εθνικός συντονισμός μαζί με τις απαραίτητες ορθοπεταλιές. Πρωτύτερα, δεν χρειαζόταν ή μήπως δεν υπήρχε η απαιτούμενη συναίνεση;
100 days after και εντός και επί τ’ αυτά, η κυβέρνηση δείχνει μάλλον αρρυθμία και ίσως μιαν αναποφασιστικότητα με την υπαρκτή έλλειψη του συντονισμού και με τις όποιες παλινωδίες. Εκτός, άλλοι μας κρούουν το κώδωνα του κινδύνου, άλλοι κινδυνολογούν και η επιτήρηση ...φερμάρει! Όλοι τους όμως βλέπουν πιο ξάστερα από μας, που ακόμα εθελοτυφλούμε. Βλέπουν τη μια και μοναδική λύση με το δημόσιο και την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος και αν ετούτη εδώ η κυβέρνηση με νωπό ακόμα τον αέρα του Οκτώβρη στα πανιά δεν θελήσει να δώσει τέλος, ή δεν μπορέσει, τότε πότε και πώς θα λυθεί; Μήπως, οι ψήφοι... γαρ; Ή μήπως πιστεύετε ότι το μεταναστευτικό θα δώσει λύση;
100 days after και από τον Καποδίστρια στον Καλλικράτη θέλει δουλειά πολλή μα τα περιθώρια στενεύουν και εμείς στο ίδιο έργο πρωταγωνιστές. Και ποιος θα πληρώσει πάλι; Με το συμπάθιο, αλλά δεν ήξερα κιόλας ότι ανήκω στους έχοντες και κατέχοντες. Το παραμύθι όμως κάποτε πρέπει να τελειώνει. Απαραίτητες κρίνονται πλέον οι ρήξεις και οι τομές. Χίλια θέματα είναι ορθάνοιχτα, το μεταναστευτικό μας έλειπε και δείχνει προς λάθος κατεύθυνση.
100 days after και αλλάξαμε αλλά και βουλιάζουμε...
100 days after και ο πρώην ακόμη ξεκουράζεται και ο νυν ακόμη ταξιδεύει.
100 days after, αλλά μήπως περιμέναμε να γίνουν πράγματα και θάματα που χρόνια καλά κρατούν; «Εδώ ακόμα δεν έχουν πάρει σάρκα και οστά τα προγαμιαία ταξίματα στα είκοσι χρόνια του έγγαμου βίου μου και περίμενες να παταχθεί η γραφειοκρατία και να αναφανεί το καλά κρυμμένο κοινωνικό κράτος;»
Μήπως άραγε ήταν υπερβολικά τολμηρές και απλησίαστες κάποιες προεκλογικές δεσμεύσεις, τουλάχιστον για τις πρώτες 100 μέρες; Ή μήπως όσα παρέλαβαν ήταν χειρότερα απ’ όσα περίμεναν;
Το τοπίο είναι καλά επικοινωνιακά δομημένο, άκρως συναινετικό και με τα σκυλιά δεμένα... εκτός από κάποια που γαυγίζουν αραιά και που. Όμως, οι χειραγωγοί είναι εδώ, ενωμένοι, δυνατοί, έτοιμοι να απλώσουν την πραμάτεια τους και με αριθμούς και με μετρήσεις χειροπιαστά να με πείσουν. Πρίτς... Last year!
AVE χειραγωγοί... οι φορολογούμενοι σας χαιρετούν, όμως... δεν σας ξεχνούν! Άλλωστε, η ανοιχτή διακυβέρνηση δεν σας χρειάζεται... ή μήπως είναι αυταπάτη; H Κομισιόν απαιτεί αξιοπιστία, το ίδιο και εμείς.
Άμεσες δράσεις, όχι μόνον εξαγγελίες και no more perikopes!
gamaxixi 17-01-2010
