Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΩΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ ΣΧΟΛΗ ΨΑΧΝΕΤΑΙ
Η ομάδα «αυτοκτόνησε» ή
η δημοσιοϋπαλληλική ομάδα, τόσο μπορούσε;
Ένας τίτλος... λίγο βαρύς για την αγαπημένη, μα την έχουν όλοι αγαπημένη; Ένας τίτλος, που δεν απευθύνεται στους ποδοσφαιριστές, αλλά στο σύνολο... σαν εικόνα. Αυτό που είδαμε και αυτό που γνωρίζουμε.
Δεν πήραμε το αποτέλεσμα που θέλαμε χτες, αλλά ο μισθός να πέφτει και οι συμμετοχές να μετρούν! Όμως, πριν από λίγα χρόνια κάποιος διεθνής μας, από τους αξιόλογους και με ήθος, ήθελε μια μονάχα συμμετοχή, ένα πέρασμα για να γίνει «εκατοστάρης» και δεν τον κάλεσαν ούτε και σε φιλικό!
Τα αποτελέσματα; Αυτά θα ‘ρθουν, που θα πάει... Έλληνες είμαστε... με γιουρούσια, ταμπουρώματα στο κρίσιμο παιγνίδι και υπό πίεση που μας αρέσει... «Αέρα», «Πάμε γερά, για την ιστορία μας», «Το έχουμε!»
Πάμε, αλλά αντέχουμε παραπέρα;
«Καλή ομάδα είχαμε» ανέφερε μεταξύ άλλων ο προπονητής μετά το παιγνίδι... τουλάχιστον αυτό εγώ κράτησα. Μάλλον καλή εμφάνιση έχουμε !
Την νίκη δεν την πήραμε, ούτε το αποτέλεσμα. Ο πίνακας, όπως και το φύλλο αγώνα έγραφε 1-1 και αυτό μας έμεινε και εμείς ίσως μείνουμε με τα εισιτήρια στο χέρι, χωρίς να είμαστε απαισιόδοξοι. Από μπάλα... άσε, χάθηκε... το τόπι! «Φτου ξελεφτερία» στο β’ ημίχρονο. Αερόστατο έγινε η μπάλα από τις τυφλές αποκρούσεις της άμυνας και μπροστά... απλά κυνηγούσαμε!
Αυτό ήταν το σύστημα; Απειθαρχία στο έπακρον ήταν! Όπου η μπάλα και ο κοντινότερος παίχτης να μαρκάρει... άλλοι μάρκαραν χώρο. Όταν όμως το τόπι ήταν κάτω και υπήρχε καθαρό μυαλό, τότε ήταν όλα διαφορετικά. Κάναμε φάσεις, αλλά είχαμε και ατυχία. Τι λείπει όμως; Έξω από το καθαρό μυαλό, λείπει η ΔΙΑΡΚΕΙΑ!
Η διάρκεια, όμως είναι όνειρο απατηλό. Και πώς να έχεις διάρκεια, όταν περίπου τα δύο τρίτα του συνόλου δεν έχουν δύναμη και πατήματα; Γιατί, δύναμη ίσον διάρκεια. Αυτό το γνωρίζουν και οι εμπειρικοί προπονητές – και στην Ελλάδα είναι σαν τους προέδρους... χιλιάδες, – αλλά και οι διπλωματούχοι!
Και οι υπεύθυνοι τι κάνουν; Είναι ευχαριστημένοι ή θα ακούσουμε πάλι το «Μια παρένθεση ήταν»! Αυτός είναι ο σχεδιασμός που ακολουθούμε ή όπου μας πάει το ένστικτο και το φιλότιμο;
Οι μισθοί όμως πέφτουν, όπως τα πριμ αλλά και οι χορηγίες. Τα πρόστιμα; Αλλά καλό είναι στο διοικείν «το καταστέλειν» αλλά καλύτερο όμως είναι «το προβλέπειν»!
Άραγε, μήπως και δεν υπάρχει γέφυρα επικοινωνίας του τεχνικού τιμ με τους προπονητές των ομάδων, έστω και μια κάποια ενημέρωση;
Και μ’ αυτόν τον χαρισματικό αλλά αγαπημένο παιδί του προπονητή, που είναι σαν το εθνόσημο και δεν βγαίνει με τίποτε, τι θα γίνει; Υπάρχουν και περίοδοι με ντεφορμάρισμα...
Και με τον άλλον, αυτό τον φέρελπι νέο, με την θαυμάσια τεχνική τι γίνεται; Τον προετοιμάζουν για τουρίστα; Εθνική Ανδρών στα διπλά και κατ΄ευθείαν Ελπίδων για παιγνίδι και ... Αλε ρετούρ!
Δεν είμαι προπονητής της T.V., ούτε της εξέδρας αλλά ούτε ξερόλας ή γκρινιάρης και γνωρίζω καλά ότι συνώνυμο της λέξης «προπονητής» είναι η «δικαιολογία». «Έτσι το σχεδίασα, αφού... αφού... αφού...» Και κόντρα οι υποθέσεις... αν... αν... αν...
I love this game, αγαπώ όμως το τόπι και οι παλιοί μας δίδαξαν να το σεβόμαστε και το μεταφέρουμε, μα πολύ περισσότερο αγαπώ το εθνόσημο. Δεν ζητώ δάφνες... νίκες θέλω για να ανέβω, να ψηλώσω, να χαρώ και να το μοιραστώ!
Από το χθεσινό ναυάγιο και από τους 13 που συμμετείχαν, οι 6 ξενιτεμένοι μας έχουν ελάχιστη ή μικρή προσφορά στις ομάδες τους ή δεν είναι απλά βασικοί και μόνο 5 από όσους έπαιξαν έχουν γεμάτα ημίχρονα με τις ομάδες τους και πατήματα στα πόδια τους. Ένας παίκτης μας παίζει στο κυπριακό πρωτάθλημα, το οποίο και δεν είναι τόσο ανταγωνιστικό και ένας είναι με ομάδα αλλά ... χωρίς ομάδα. Απλά προπονείται! Ενώ, στα υπ΄ όψιν υπάρχουν παίχτες που ακόμα ψάχνουν ομάδα στο εξωτερικό και τους περιμένουμε με ανοιχτές τις αγκάλες!
Και οι άλλοι, όλοι οι άλλοι Έλληνες, που έφαγαν χιλιόμετρα και κατάπιαν βουνά στις προετοιμασίες των ομάδων τους και συμμετείχαν στα πρώτα παιγνίδια του πρωταθλήματος και στις ευρωπαϊκές υποχρεώσεις των ομάδων τους, πόσο ήταν κατώτεροι αυτού του κορμού και αυτού του σχεδιασμού; Θα μου πεις εδώ δεν έπαιξε εθνική ο γίγαντας Μωραϊτέλης – για να μαθαίνουν οι νεώτεροι- μαζί και κάποιοι άλλοι... που τους θυμήθηκαν αργά!
Αλλά και πώς να τους παρακολουθήσει ο υπεύθυνος, από την έδρα του; Φτάνει, άραγε, κάποιες λιγοστές παρουσίες, σε κάποια παιγνίδια του πρωταθλήματος, δυο εβδομάδες πριν την μάζωξη; «Απόψε, αυτοσχεδιάζουμε! ή απλά, δεν χαλάμε το σχεδιασμό!»
«Αυτά είναι γενικότητες και κακεντρέχειες και ασχετοσύνες » θα πουν. «Το στέμμα που σου φόρεσε πλατύ-πλατύ στην Πορτογαλία το ξέχασες;»
Μα και βέβαια δεν το ξεχνώ, τον τιμώ γι΄ αυτό και σ΄ αυτό στηρίζομαι για το ... παραπέρα! Απλά, τότε, ήταν τότε... τώρα, είναι τώρα! Φρέσκα ψάρια!
Χρειαζόμαστε φρεσκάδα... Ξυπνήστε!
Γιατί μάλλον κάποιος ... έγειρε στον πάγκο, γύρω στο 87ό λεπτό και ξέχασε πως είχαμε και τρίτη αλλαγή –για καθυστέρηση- ή να φωνάξει σε κάποιον να «χτυπήσει» ή να πετάξει τη μπάλα στο ωραίο Κινσινάου... Και όμως κι αυτά παίζουν στο στόχο σου...
Αλλά, ξέχασα, εδώ δεν είναι Άγιος Κοσμάς και ερασιτεχνισμός. Είναι επαγγελματισμός και υψηλή επιστήμη! «Πού πας ρε, Καραμήτρο;»
gamaxixi 10/09/09
