ΕΠΕΙΔΗ,
Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ…
Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ…
Άσε το
χώρια, πιάσε
το αντάμα…
το αντάμα…
Κατά το «Άσε το θείο,
πιάσε το Τζόκερ»…
Αυτό είναι που πρέπει να διαφημίζεται και απευθύνεται δε όχι μόνο σε όλους μας αλλά
και σε εκείνους που μας κυβερνούν ή προσπαθούν διακαώς να μας κυβερνήσουν και
ιδιαίτερα σε εκείνους που μυγιάζονται ή και λασπώνουν…
Γιατί
ο καιρός γαρ εγγύς, τότε που θα κάτσουν όλοι στο ίδιο τραπέζι για τη χώρα
και το μέλλον μας και όχι μονάχα το δικό τους και την καρέκλα τους.
Έξω γίνονται πράγματα και θαύματα και εμείς
εδώ, εντός και επί τ’ αυτά, μπροστά στα παράθυρα της τι βι μέσα στη μιζέρια και
τον αποπροσανατολισμό που αυτή απλόχερα προσφέρει.
Υπεράνω μας πλανιέται η ονομασία των Σκοπίων
που μας κομίζουν. Μια ονομασία που σίγουρα δεν θα είναι αρεστή σε εμάς αλλά
ούτε και η πρέπουσα και ιστορικά. Ανιστόρητοι, αντιγράφουν ξένους ήρωες και
προκαλούν.
Λίγο
δυτικότερα, πλανιέται η Μεγάλη Αλβανία, άνευ λόγου και δια μέσου μπάλας και
γηπέδων. Εξ ανατολών μας πλανιέται μια διαρκής αναταραχή με τα παιγνίδια των
γειτόνων, που τους αφήνουν να παίζουν. Ο τοπικός χωροφύλακας, που εκβιάζοντας
θέλει να είναι ρυθμιστής.
Τα εθνικά ζητήματα είναι άκρως σοβαρά και
εμείς ως απλοί παρατηρητές τα αφήνουμε και προσπερνούν και ασχολούμαστε με
ποιόν έχει τη μύγα και ποιος ρίχνει τη λάσπη!
Ολόγυρά μας πλανιέται ατρόμητος μέχρι
στιγμής ο κίνδυνος του ιού Έμπολα. Πλανιέται και μια κατ’ αρχήν συσπείρωση
κρατών ενάντια στη γερμανική παντοκρατία αλλά και σύμπασα η αγορά, ανεβοκατεβάζοντας
χρηματιστήρια, spreads και όνειρα.
Και εμείς εδώ πλανώμεθα πλάνην οικτρά. Και
τι έχουμε να επιδείξουμε τώρα τελευταία εκτός της υπέροχης υπεροχής μας, της Αμφίπολης;
Φέραμε και τρατάραμε γκουρμέ γεύσεις την
Αμάλ του Κλούνεϊ, σηματοδοτώντας έτσι την κινητοποίηση για την επιστροφή των γλυπτών
του Παρθενώνα, έστω και δια της δικαστικής οδού. Αν αποφασίσουμε να
ξεκινήσουμε… Και ως ανέφερε η ίδια, δίκαιο το αίτημά μας για την επιστροφή. Δίκαιο,
άραγε, δεν είναι το αίτημα για τις γερμανικές αποζημιώσεις;
Δεν μπορεί, κάποια Αμάλ, κάποιο δικηγορικό
γραφείο θα υπάρχει με αντίστοιχη εμπειρία και γνωστικό αντικείμενο για να γίνει
η απαρχή που δεν πρέπει να αμελήσουμε.
Πάντως, πλανώνται πλάνην οικτρά όσοι
νομίζουν ή μας κάνουν να νομίζουμε ότι οι κάλπες θα φέρουν γιατρειά. Και αν έχουμε κάλπες συνέχεια;
Νωπή λαϊκή εντολή, σημαίνει κάλπες σε κάθε
θέμα που θα σκαλώνουμε και που δεν θα συμφέρει τον απέναντί μας; Πόσες νωπές
και νωπότερες ακόμα τέτοιες εντολές χρειάζονται για να προχωρήσουμε;
Ένα
γκάλοπ την ημέρα τον εχθρό τον κάνει πέρα. Δημοσκοπήσεις ανά μήνα,
δημοψηφίσματα ανά τρίμηνο και εκλογές άπαξ του έτους, αρκούν για να πάμε
μπροστά; Και με το που θα στηθούν οι κάλπες, θα αλλάξουν όλα αυτόματα;
Τα παιδιά μας χρειάζονται σοβαρή παιδεία και
σίγουρη απασχόληση, εμείς δουλειά και όχι ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα και τα
γηρατειά σέβας μαζί με φτηνά χάπια και γάλα. Ποιά κάλπη θα μας τα προσφέρει
αυτά μαζί;
Οι τρέχουσες και οι μελλοντικές περιστάσεις
θέλουν όλα τα συν…και για να εξηγούμαι, όλα τα δικά μας συν και όλων τα συν… δηλαδή,
συναίνεση, συναπόφαση, συνεκτίμηση, συναδέλφωση, συν…. Τα συν του συν εκ των συν… Θέλουν πρωτοβουλίες δυναμικές και αυτό
θα επιτευχθεί όταν θα είμαστε μονιασμένοι, ενωμένοι, δυνατοί και συνάμα αποφασιστικοί.
Και τελικά, ουδόλως μας ενδιαφέρει ποιος έχει τη μύγα και ποιος τη λάσπη. Μας
ενδιαφέρει η πρόοδος και το αύριο.
Και αυτό είναι το δύσκολο… το μαζί και αντάμα! Γιατί, αυτό δεν το
μάθαμε ποτέ. Από παιδιά μικρά, μαθαίναμε να μην αντιγράφουμε και κρύβαμε το
γραπτό μας. Πολύ αργότερα και χρόνια πολλά μετά μάθαμε την κοινή εργασία και
προσπάθεια, όπως άκουγα γεροντότερο να λέει… Το κοινό και αντάμα είναι που μας
πρέπουν. Η γαλανόλευκη και η ιστορία με τη γλώσσα που μας ενώνουν… Το αύριο
είναι σήμερα!
Μαζί
και αντάμα... Όλοι μαζί πιο δυνατοί!
Μ’
αυτή τη μύγα, ποιος μυγιάζεται;
gamaxixi 16-10-2014
